رابطه میان گرایش دانش آموزان به فردگرایی افراطی با احتمال درگیر شدن در پدیده قلدری

فردگرایی به عنوان یکی از مظاهر تمدن غربی یکی از پدیده های روبه گسترش در میاناقشار مختلف جامعه ایرانی است که در حالت منفی یا افراطی، به معنای تلاش برای ارضایتمایلات فردی، ترجیح منافع فردی بر منافع شخصی و عدم توجه به امیال و نیازهای دیگراناست و میتواند پیامدهای متعددی با خود به همراه داشته باشد که یکی از مهمترین آنهاتقابل و خصومت با دیگران، آسیب رساندن به دیگران به منظور دستیابی به منافع وخواسته های شخصی و گسترش خشونت و پرخاشگری در معنای عام آن است. بر همینمبنا هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان گرایش دانش آموزان به فردگرایی افراطی بااحتمال درگیر شدن در پدیده قلدری به عنوان یکی از رایجترین رفتارهای پرخاشگرانه درمیان جامعه دانشآموزی است. پژوهش ازنظر روش اجرا توصیفی از نوع همبستگی بود.جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر سنندج بود که از میانآنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای تعداد ۱۸۳ نفر به عنواننمونه نهایی انتخاب شدند. در بخش ابزارهای پژوهش، برای بررسی میزان درگیری دانشآموزان در پدیده قلدری از پرسشنامه قلدری الویوس (۱۹۹۶) و برای بررسی متغیر گرایشبه فردگرایی از مقیاس ۲۶ گویه ای اوکلند (AICS) استفاده گردید. داده های به دست آمدهبا روش همبستگی پیرسون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها حاکی از رابطه معنادارمیان گرایش افراطی دانش آموزان به فردگرایی با قلدری کلامی و قلدری اجتماعی بود، امامیان فردگرایی افراطی و قلدری فیزیکی ارتباط معنی داری یافت نشد (۰۵ / ۰ > P). با عنایتبه نتایج حاضر، پیشنهاد می شود متصدیان دستگاه تعلیم و تربیت در کشور، توجه بیشتریبه مسئله ظهور و گسترش فردگرایی افراطی در میان جامعه دانش آموزی و پیامدهای متعدددیگر آن داشته باشند.

کلیدواژه ها:

دانش آموز ، فردگرایی افراطی ، قلدری در مدرسه