اثربخشی سنجش فرایندی با استفاده از روبریک خودسنجی بر خودتنظیمی تحصیلی دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان استان گیلان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روبریک خودسنجی بر خودتنظیمی تحصیلیدانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان صورت پذیرفت. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایش و طرحپیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه کلیه دانشجو معلمان رشتهمشاوره دانشگاه فرهنگیان گیلان در سال ۱۳۹۹ - ۱۳۹۸ بود. نمونه آماری شامل ۵۰ دانشجومعلم بود که در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات در پژوهشحاضر پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی بوفارد بود. .پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایشبه مدت دو ماه، با فرایند سنجش فرایندی از نوع روبریک خودسنجی در حین تدریس موردسنجش قرار گرفت و پس از آن، پس آزمون از هر دو گروه به عمل آمد. اطلاعات پژوهشحاضر با استفاده از روش کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد کهپس از انجام مداخلات بین دو گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیر خودتنظیمی دانشجومعلمان تفاوت معنی داری وجود دارد. پژوهش حاضر نشان داد که به کار گیری روبریکخودسنجی بر خودتنظیمی تحصیلی دانشجو معلمان موثر یود و پیشنهاد می گردد تااستفاده از روبریک در سنجش فرایندی در امر آموزش دانشجومعلمان مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سنجش فرایندی ، روبریک ، خودتنظیمی تحصیلی ، خودسنجی