اثربخشی آموزش شفقت ورزی بر نشخوار فکری و انعطاف پذیری روان شناختی دانشجویان مبتلا به اختلال وسواس فکری

با توجه به شیوع بالای فشارهای روانشناختی در دانشجویان، هدف این پژوهش بررسیاثربخشی آموزش شفقت ورزی بر نشخوار فکری و انعطاف پذیری روانشناختی دانشجویان دارایاختلال وسواس فکری بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی همراه با گروه کنترل و مراحلپیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانشجویان دانشگاهآزاد اسلامی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ بود، که از میان آنها ۳۰ نفر ازدانشجویان دارای اختلال وسواس فکری به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و بطورتصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (۱۵ نفر برای هر گروه). گروه آزمایش طی۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش گروهی متمرکز بر شفقت ورزی قرار گرفت اما به گروهکنترل هیچ آموزشی ارائه نشد. پرسشنامه های نشخوار فکری نالن هوکسما ومارو (۱۹۹۱) وانعطاف پذیری روانشناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) در مراحل پیش آزمون، پس آزمون وپیگیری توسط هر دو گروه تکمیل شد. داده های به دست آمده با روش واریانس با اندازه گیریمکرر تحلیل شد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که بین پیش آزمون- پسآزمون، پیش آزمون-پیگیری نشخوار فکری و انعطاف پذیریروانشناختی گروه آزمایش تفاوتمعناداری وجود دارد. علاوه بر این، آموزش شفقت ورزی بر نشخوار فکری تاثیر داشته و باعثکاهش آن شده است. همچنین آموزش شفقت ورزی بر افزایش انعطاف پذیری روانشناختیموثر و باعث افزایش آن شده است. طبق نتایج پژوهش حاضر، آموزش شفقت ورزی می تواندبر کاهش نشخوار فکری و افزایش انعطاف پذیری روانشناختی دانشجویان دارای اختلالوسواس فکری موثر باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش شفقت ورزی ، نشخوار فکری ، انعطاف پذیری روان شناختی ، و سواس فکری