ریخت شناسی امروزی جایگاه هنر و قانون در میان آراء پیامبر : مانی کرد

یکی از کهن ترین و شاید راز آمیز ترین کلماتی که تا کنون به ذهن بشر رسیده؛ که میتواند هر غیر رازی را هم به یک راز؛ مبدل سازد واژه ی فراماسونری است! یعنی چنان میکند که اگر با این چشم معمول که هر روز چیزی را میدیده اینبار که به یک گلدان (یادگار عموی خویش) که سالهاست بر روی یک میز چوبی قرار دارد؛ بنگرد : دیگر گلدان؛ گلدان نیست، چه بسا این گلدان ما گلی از رز های سیاه خشک شده هم درونش باشد و پرگاری در کنار آن (و بحث ما تشنه ی چیزی..) و اگرچه این لغت (فرمانس) در میان جوامع غربی با بار منفی و مثبت (هردو به تناسباتی) بر بسیاری امور سایه افکنده که میتوان ریشه اش را در فرضا چیزی مانند کابالای یهود جست (که بر حق نیز گاه در زیرشاخه هایش به افراطهایی هم رفته) اما! این کره ی زمین که ما در آن ساکنیم قطعا فقط مغرب زمین نیست!! که نظریات آنها مهم باشد و باید بدانیم که این مبحث (این مهم) در شرق و به ویژه ایران زمین نیز چه جایگاهی دارد! ؟؟ که یک جهان-وطنی لحاظ گردد، پس اینک چنانچه در پرسش نخست چرایی این امر عمدتا باطل است و فقط عده ای ستیز با آنرا میخواهند که روشن فکر نمایی کنند اما ما بدنبال بهره ایم از هر بد، ولو زهری باشد بر حق؛ که به پادزهری منجر بگردد که در این راه نیز پس قطعا : فدائیانی لازم اند. و هدف چیست، پس آیا قرار ما این است که به دنبال تعریب فرضا یک واژه غربی (لایتن/انگلیسی) یعنی فراماسونها باشیم؟ و سپس یک تطبیق و یک نتیجه وسلام، خیر! بلکه خاطر نشان داریم چرایی ما که بوی دغدغه میدهد، چیزی بیش از توجه به چیستی فقط یک ظاهر از نامها می باشد و سخن ما نیز یک متکلم الوحده (ناطق) نمیخواهد! خواه از اساطیر غربی شروع کنیم (بافومه / بز بزرگ) یا اشخاص دانشمند آنها که زمینی تر اند (نیوتون؟) پس همچنان در این راه لازم به ذکر داریم تا بیان کنیم در این ابتدا که این نام شناسی؛ تنش ما شده! (که آجر هایش هم از حروف میباشد)، گاها در بر دارنده ی چنان رازهایی هستیم که از پس هیچ مادیاتی نیز توان مشابه سازی ندارند و اصل درون آنها مهم است (با تغییر درک و دراک و هندسه ی پیوست و حرکت حروف) زیراکه در این راهی که هستیم اولا میدانیم محدودیت ها و خواست ما از این پژوهش، محدود است و آنهم باید که در مقالی بگنجد که اثر مقاله نام گیرد و نه کتاب اطلس! و در یاد داشته باشیم که هدف بی نام و نام بی هدف میسر نیست و اموری را که مهمتر است و در تخصص ما میباشد (نگارنده) به عرصه ای بکشاند که نشان از نوآوری ما به مخاطبان را هم برساند زیرا مرور صرف تاریخ مکتوب ابدا هنر نیست! که بشر سوای جهان ملموسات، جهان مجازی (اینترنتی) و جهانی دیگر که به سرای آخرت معروف است (جهان مردگان) هم دارد و دنیایی دیگر هم دارد که نام آن تنیده در : فهم عنصر خیال است! که میتواند از وهم تا خلاقیت ما را شامل شود (و برای حیوانات نیز اتفاقش به دور نیست) و سبب میشود گاه به پیشا حروف برسیم (والد الحروف)، پس این موارد همه در کاغذ ها مثبوت نیست و به این راستا : گاه در مشرق لنگر انداخته و به غرب نگاهی اندازیم و گاه که لازم است در افکار خود در غرب لنگر انداختیم و به شرق نگاه کنیم (و برای یک جهان-وطنی عکس این راه هم ممکن است، درست همچو زمانی که میخواهند یک زبان بین المللی بسازند) که در نهایت در یابیم در ایران اگر این واژه ی ابتدایی که بیان کردیم (فراماسونی) فعال یا نمودی دارد، برابری دارد؟ و اصطلاحا به چه کاری (دردی) میخورد و یا چیزی بهتر از آن فرقه داریم که جایگزین گردد، چرا؟؟ و چگونه ممکن است؟! که اصطلاحا درجا نزنیم که جز مدد از زبان قانون و هنر این دو برادر/ خواهر دو قلو که علی رغم تفاوتهایی از هم که از یک سرچشمه هستند؛ چیزی نیافتیم (و جهت اطالاع بیشتر برای نتیجه گیری بهتر درخواست میگردد به مطالعه ی این مقاله از همین نگارنده ر.الف با عنوان : پیوندسازی اشتراکات و ملزومات میان هنر ایرانی و قانون بر اساس رویکردی نو (آنتیکواریانیسم) ) که فرجام ما پر نظم و صلح چنین باشد : بهشت را پیش از بهشت آنگونه بسازیم که هر فرد شداد مومن باشد.