ملی گرایی جدید در اروپا و پیامدهای آن برای ایران (از منظر جامعه شناسی سیاسی)

چکیدهتحلیل های مختلفی درباره رشد ناسیونالیسم جدید در اروپا ارائه شده است. عمده تحلیل ها ناظر بر پیامدهای نابرابری ناشی از اقتصاد سیاسی، جهانی شدن، ادغام اروپا و مساله مهاجران متمرکز اند. از منظر این پژوهش ریشه های تاریخی، میراث فرهنگی و هویتی کشورهای اتحادیه اروپا به عنوان متغیری اساسی در ظهور نو ملی گرایی است که در بسیاری از تحلیل ها مغفول مانده است. این مقاله به عوامل گوناگون ظهورانگاره ملی گرایی جدید در اتحادیه اروپا می پردازد. بر این اساس به این پرسش پاسخ می دهد که کدام عوامل در ظهور انگاره های ملی گرایی جدید در اتحادیه اروپا موثر هستند و این پدیده چه پیامد هایی برای ایران دارد؟ فرضیه ای که این مقاله سعی در بین الاذهانی کردن آن دارد این است که بحران های اقتصادی، مهاجرت و شکاف های اجتماعی و اقتصادی ناشی از جهانی شدن با برجسته کردن علقه های هویتی و میراث فرهنگی تاریخی نزد نیروهای اجتماعی موجب ظهور ملی گرایی جدید در میان کشورهای اتحادیه اروپا و بازنمایی آن در مقابل اتحادیه گرایی شده است.این امر فرصت ها و پیامدهایی را نیز برای جمهوری اسلامی ایران فراهم می نماید که سیاست-گذاری مناسب در این زمینه را ضروری می سازد. روش پژوهش در این مقاله مبتنی بر توضیح ملی گرایی جدید و سپس تبیین عوامل ظهور انگاره ملی گرایی در اتحادیه اروپا است.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: ملی گرایی جدید ، جهانی شدن ، پوپولیسم ، هویت ملی