مولفه های فرهنگ سیاسی ایران و چگونگی رواج آن ها در دوره محمدرضاشاه

هدف این مقاله بررسی مولفه های فرهنگ سیاسی ایران و چگونگی رواج آن ها در دوره محمدرضاشاه می باشد. براین اساس، سئوال مقاله این است که فرهنگ سیاسی ایران در دوره محمدرضاشاه دارای چه مولفه هایی بوده و این مولفه ها چگونه رواج (شیوع) پیدا کرده بودند؟ فرضیه پژوهش این است که فرهنگ سیاسی ایران در دوره حکومت محمدرضاشاه، دارای مولفه های غیرمدنی بوده و از میان عوامل مختلفی که در شیوع این مولفه ها نقش داشته اند، ساختار سیاسی نقش مهم تری داشته است؛ مقاله بر این ادعاست که افرادی که طی سال های مدید تحت سلطه ی حکومت اقتدارگرای پهلوی دوم زندگی کرده بودند، به صورت طبیعی خصلت غیردموکراتیک (اقتدارگرایانه) پیدا کرده بودند و روح حاکم بر نخبگان سیاسی و مردم ایران در رفتار، اخلاق و روحیات آن ها متجلی شده است. نظام سیاسی مذکور با اتخاذ و اعمال سیاست های اقتدارگرایانه، توانسته بود از شکل گیری بسترها و امکانات لازم برای بروز و رواج مولفه های مدنی و مثبتی چون قانون گرایی، اعتماد سیاسی و ... در فرهنگ سیاسی ایران جلوگیری کند و به جای آن، فضای ساختاری لازم را برای تقویت و رواج مولفه های غیرمدنی و منفی چون ترس از شاه یا حکومت، احساس ناامنی، بی اعتمادی سیاسی، خشونت و ستیزه جویی، عدم تساهل ومدارای سیاسی و ... در فرهنگ سیاسی ایران شکل دهد. لازم به ذکر است که در این مقاله از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

فرهنگ سیاسی غیرمدنی و تبعی ، مولفه های فرهنگ سیاسی ، ساختار حکومت اقتدارگرا ، جامعه پذیری سیاسی ، توسعه نیافتگی سیاسی ، پهلوی دوم