سهیلا ابراهیمی - دانشکده ادبیات و علوم انسانی و اجتماعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
خدابخش احمدی - مرکز تحقیقات علوم رفتاری،دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله(عج)، تهران، ایران
نورعلی فرخی - دانشیار گروه سنجش و اندازه گیری،دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

  مقدمه : مولتیپل اسکلروز بیماری عصبی و پیش رونده است. این بیماری اثرات منفی و مثبت بسیاری بر سلامت جسمی و روانی بیماران دارد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر سرمایه روانشناختی و رشد پس از سانحه در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروز بود.  روش کار: این پژوهش شبه تجربی (پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه ) می باشد، شرکت کنندگان پژوهش شامل ۳۰ نفر از زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروز بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به تصادف در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری متغیرها، پرسشنامه سرمایه روانی و رشد پس از سانحه بود که توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای که ده هفته به طول انجامید در درمان هیجان مدار شرکت کردند. ولی برای گروه گواه جلسات درمانی اجرا نشد، برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که پس از اجرای مداخله تفاوت معناداری بین گروه گواه و آزمایش در هر دو متغیر رشد پس از سانحه و سرمایه روانشناختی به وجود آمد (۰۵/۰ ≥ P). تفاوت معنا دار در مولفه های سرمایه روانشناختی(خودکارآمدی، امیدواری، تاب آوری و خوش بینی) و چهار مولفه رشد پس از سانحه (ارتباط، قدرت شخصی، ارزش زندگی و شیوه های جدید) بین زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروز درگروه آزمایش و گواه  مشاهده شد (۰۵/۰ ≥ P)  ولی در مولفه تغییر معنوی تفاوت  معناداری  مشاهده نشد. نتیجه گیری: استفاده از روش درمان هیجان مدار مداخله مناسبی برای افزایش سرمایه روانشناختی و رشد پس از سانحه در بیماران مولتیپل اسکلروز  می باشد و می تواند برای بهبود وضعیت روانشناختی  و مقابله بهتر با بیماری استفاده شود.  

Women, Multiple scleroses, psychological capital, Posttraumatic growth, Emotion-focused therapy, زنان, مولتیپل اسکلروز, سرمایه روانشناختی, رشد پس از سانحه, درمان هیجان مدار