مطالعه آزمایشگاهی اثر طول اینتروال بر روی فشار شکست در روش شکست هیدرولیکی

شکست هیدرولیکی در مقایسه با دیگر روشهای موجود، روشی ساده و سریع برای اندازه گیری تنش های برجا است. این روش به منظور تعیین بزرگی و جهت تنش های افقی حداکثر و حداقل در چالهای عمیق یا در چالهای کم عمق که معمولا با دیگر روش ها مقدور نیست، مورد استفاده قرار می گیرد. قدمت روش مذکور به سال ۱۸۶۰ برمیگردد که برای تحریک و تولید نفت از طریق شکستگی و گسترش ترکهای موجود در توده سنگ مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۹۶۴ روش شکست هیدرولیکی برای اولین بار برای تعیین تنش میدانی مورد استفاده قرار گرفت. در این روش به منظور افزایش فشار سیال و ایجاد شکستگی در توده سنگ در دیواره چاه، بخشی از چاه بوسیله دو پکر لاستیکی آب بندی میشود. موضوع این مقاله، بررسی تاثیر فاصله بین پکرها بر روی فشار شکست در روش شکست هیدرولیکی است. در این رابطه، یک مدل فیزیکی آزمایشگاهی طراحی و ساخته شد و تعداد زیادی آزمایش انجام شد. نتایج نشان دادند که با افزایش نسبت طول فضای اینتروال بر قطر چاه تا حدود ۷، فشار شکست کاهش مییابد و از این مقدار به بعد، به سمت یک مقدار ثابت تمایل دارد.

کلیدواژه ها:

شکست هیدرولیکی ، پکر ، طول اینتروال ، فشار شکست