مریم چنانی - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور مرکز اهواز

علم نجوم از دیرگاهان در شعر و ادب فارسی نمود داشته است و انوری ابیوردی یکی از شاعران فرزانه قرن ششم هجری استکه از علم نجوم احکام و باورهای پیشینیان راجع به این اصطلاحات آگاهی کافی داشته است. در این تحقیق که به روش تحلیلی-توصیفی و با استناد به دیوان اشعار انوری و همچنین آثار علمی مرتبط با اصطلاحات نجومی انجام گرفته و سعی شده است کهاصطلاحات نجومی به کار رفته در دیوان انوری و باورهای خرافی پیرامون آن و همچنین مضمون آفرینی ها و تصویرسازی ها وآرایه های ادبی مرتبط با اصطلاحات نجومی مورد نقد و بررسی قرار گیرد و نتایج این تحقیق حاکی از آن است که انوری بهواسطه تسلطی که بر علم نجوم داشته است از بسامد بالایی از این اصطلاحات بهره گرفته است و از آرایه های ادبی و بیانی تشبیه،استعاره، اغراق بیشتر استفاده کرده است. همچنین در محور همنشینی کلمات تناسب و تضاد دارای بیشترین بسامد هستند.

انوری، دیوان اشعار، اصطلاحات نجومی، باورهای خرافی، مضمون آفرینی، آرایه های بدیعی