سوده پورصادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری
محمد پروا - استاد دانشگاه علوم و تحقیقات فارس

آراستن از دیرباز بخشی از هنراصیل بوده است اما آرایه بندی آن گونه که درتکمیل صورت باشد و نه تنها راهی برای زدودن کاستی ها بیشتر دردنیای هنر سنتی رواج داشت دردوران پس ازاسلام این شیوه سیرتکامل پیمود و آرایه هایی که از پس پیرایه ها سربرآورده بودند با الهام از اصالت الهی هنر اسلامی معنایی چون تازه یافتند که سرآغاز آفرینش صورتی دیگر جهانی از هنر گشتند پیدایش اسلام روحی تازه درکالبد هنر دمید که پیدایی مفاهیم تازه و دگرگونی بنیادین درباورهای هنری را درپی داشت این مفاهیم درآرایه های معماری اسلامی صورتی نمایان دارند به گونه ای که برهر نقش و هرصورت می توان معنایی نهان از حکمت الهی و اسلامی یافت و از ورای آن به تماشای جهانی نو نشست این پژوهش درگذری به معانی سنت و معماری و با نگاهی به گونه های آرایه بندی و مفاهیم نهفته درمتن آنها درپی دست یابی به تعریفی نو از آرایه های معماری اسلامی و مبانی فلسفی و حکمی آنهاست بدین سان آرایه ها شاخساران پیوند فضاهای گونه گون معماری اسلامی خواهند بود.

هنراسلامی - معماری اسلامی ، سنتی ، تزئین - آرایه