ارزیابی عددی تاثیر استفاده از مصالح اساس حاوی مصالح خرده بتنی بر عملکرد روسازی های آسفالتی با در نظر گرفتن رفتار غیرخطی مصالح

در این تحقیق، تاثیر افزودن درصدهای مختلف مصالح خرده بتنی به مصالح لایه اساس سنگدانه ای بر روی عمر خستگی و عمر شیارشدگی روسازی موردبررسی قرارگرفته است. در تحلیل های انجام شده از تحلیل غیرخطی توسط نرم افزار NonPAS استفاده شده است. برای این منظور ۶ مقطع روسازی چهار لایه با ضخامت لایه های متفاوت به ازاء سه نوع خاک بستر رس خیلی نرم، نرم و متوسط تحلیل شدند. رفتار لایه آسفالت به صورت ارتجاعی خطی، مصالح اساس و زیراساس به صورت ارتجاعی غیرخطی با مدل Universal و مصالح بستر به صورت ارتجاعی غیرخطی با مدل Bilinear فرض شدند. در کلیه مقاطع روسازی موردبررسی، استفاده از ۰ تا ۱۰۰% مصالح خرده بتنی به ازاء کلیه بسترها، حداقل ۶.۶۱% و حداکثر ۵.۱۹۸% موجب افزایش عمر خستگی و حداقل ۶.۲۲-% و حداکثر ۴.۸۸% موجب تغییر عمر شیارشدگی شد. نتایج این تحقیق نشان داد که در بستر رسی خیلی نرم، در ضخامت های بالای ۲۰ سانتی متر برای لایه اساس و ضخامت های بالای ۳۰ سانتی متر برای لایه زیراساس امکان استفاده از مصالح خرده بتنی وجود دارد. در بستر رسی متوسط، در ضخامت های بالای ۱۵ سانتی متر برای لایه اساس، ضخامت های بالای ۲۰ سانتی متر برای لایه زیراساس و همچنین ضخامت های بالای ۱۵ سانتی متر برای لایه آسفالت امکان استفاده از مصالح بتنی بازیافتی وجود دارد. در بسترهای سخت، نیاز به در نظر گرفتن ملاحظات خاص از نظر ضخامت لایه های روسازی جهت استفاده از مصالح خرده بتنی نمی باشد.

کلیدواژه ها:

اساس سنگدانه ای ، مصالح خرده بتنی ، تحلیل غیر خطی روسازی ، عمر خستگی و شیارشدگی