محمود رضا کی منش - عضو هیات علمی گروه عمران و رئیس دانشگاه پیام نور تهران-شمال.
محمد محمد کریمی - استاد یار- دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس.
علی تقی نژاد عمران - گروه عمران-راه و ترابری -دانشکده فنی و مهندسی -پیام نور -واحد تهران شمال -تهران - ایران

با توجه به افزایش سختی آسفالت برای مخلوط حاوی تراشه آسفالت (RAP)، بهبود خرابی شیارشدگی، قابل پیش بینی است، اما با افزایش سطح پیرشدگی و افزایش سختی در مخلوط-های حاوی درصدهای بالای تراشه آسفالت، مشکلاتی نظیر ترک خوردگی در دمای پایین و دمای میانی (کاهش مقاومت در برابر ترک خوردگی) در بلند مدت شکل می گیرد. در این پژوهش، تاثیر پیر شدگی بر عملکرد شکست مخلوط های آسفالتی گرم (WMA) حاوی درصد بالای تراشه آسفالت در بلند مدت در دمای میانی (℃۲۵)، با استفاده از آزمایش خمش نیم دایره ای، مورد ارزیابی قرار گرفت. برای انجام تحقیق از مقادیر مختلفی از تراشه آسفالت (۰، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد)، روغن گیاهی به عنوان عامل جوانساز ، زایکوترم به عنوان افزودنی مخلوط آسفالتی گرم و قیر ۱۰۰/۸۵ به عنوان قیر جدید استفاده شد. برای اعمال سطوح مختلف پیرشدگی، نمونه ها به مدت۳، ۵، ۷و ۹ روز و در دمای ℃۸۵ ، درگرمخانه نگهداری شدند. نتایج این تحقیق نشان داد با افزایش مقدار تراشه آسفالتی و افزایش سطح پیرشدگی نمونه ها، حداکثر نیروی لازم برای شکست و ضریب بحرانی شدت تنش KIC، افزایش ولی انرژی کرنشی U کاهش یافت. همچنین، به منظور مقایسه عملکرد بلند مدت مخلوط های آسفالتی حاوی درصدهای مختلف تراشه آسفالت، سطح زیر منحنی انرژی کرنشی رها سازی شده (Jc) – پیرشدگی، تعیین و نتیجه گرفته شد در بلند مدت، نمونه های بدون تراشه آسفالت ۸، ۳۴ و ۵۲ درصد مقاومت بیشتری در برابر ترک خوردگی نسبت به نمونه های حاوی ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد تراشه آسفالت از خود نشان می دهند.

آسفالت گرم, تراشه آسفالت, شکست, پیرشدگی, آزمایش خمش نیم دایره ای