حمیدرضا صفوی - دانشیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی اصفهان

یکی از مهمترین مسائل در زمینه مدیریت منابع آب، توزیع نایکنواخت زمانی و مکانی منابع آب می باشد. این موضوع به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک که در مجاورت مناطق پربارش واقع شده اند از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و باعث ایجاد تفکر انتقال آب بین حوضه ای شده است. این گونه انتقالات بایستی با رعایت کلیه ملاحظات اجتماعی –اقتصادی، فنی و زیست محیطی صورت گیرد تا در دراز مدت اثرات سویی بر جا نگذارد. در این راستا نیاز است که با ارزیابی جامع آب به لحاظ منابع و مصارف، نیازهای زیست محیطی و نیز رعایت جنبه های فنی در حوضه های مبدا و مقصد اقدام به انتقال آب در راستای مدیریت پایدار منابع آب نمود. در این مقاله ضمن بررسی وضعیت منابع و مصارف آب در حوضه آبریز زاینده رود در وضعیت کنونی و در یک افق میان مدت با در نظر گرفتن همجواری با حوضه آبریز دز و کارون به این نکته پرداخته شده که آیا انتقال آب به حوضه زاینده رود به عنوان یک انتخاب مطرح بوده و یا یک ضرورت می باشد. وضعیت این حوضه در حالت های مختلف انتقال آب و نیز روشهای کنترل و کاهش مصرف مورد ارزیابی و نیز اثرات آن بر روی حوضه دز و کارون بررسی و نتایج آن ارائه شده است. نتایج به دست آمده حکایت از ضروری بودن انتقال آب از حوضه های دز و کارون به حوضه زاینده رود داشته و به دلیل وجود حجم آب مازاد بر مصارف توسعه یافته در حوضه دز و کارون در شرایط نرمال و خشک و بحران شدید کمبود آب در حوضه زاینده رود و عدم وجود گزینه های دیگر، انتخاب دیگری را در اختیار مدیران و تصمیم گیرندگان آب کشور نمی گذارد.

انتقال آب، حوضه، زاینده رود، منابع، مصارف، آبدهی میانگین