سمانه نوری لنگ
اعظم شادمان فخرآبادی

امنیت در معنای کلی و فراگیر مقوله ای حساس و پر اهمیت به خصوص در جوامع امروزی است. اهداف انسان فقط در سایه امنیت قابل تحقق است. به عبارتی امنیت پایه اصلی پیشرفت و توسعه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در جامعه محسوب می شود. رسانه ها از دو سو با موضوع امنیت در ارتباطند، از یک نگاه میزان فعالیت و روشنگری رسانه ها خود متاثر از میزان امنیت موجود در جامعه است به این معنا که در جامعه امن، اندیشوران رسانه به آسانی تفکر و بینش خود را به مردم بازتابنده و به آسانی و به دور از بیم نظر خود را بیان می کنند. از نگاه دیگر روشنگری رسانه ها خود به عنوان ابزار و یک کنترل اجتماعی می تواند در افزایش امنیت و استواری ایه های آن مفید واقع گردد.رسانه های دیداری و نوشتاری، کارکردی امنیت ساز دارند و در ایجاد امنیت از نقشی موثر برخوردارند، همچنین رسانه ها یکی از مهم ترین زیربناهای ساختار ارتباطی و اطلاعاتی است. که مانند هر ابزار پیشرفته دیگری ،همچون سکه دورو دارد یعنی هم می تواند مفید وهم مضر واقع شود. یعنی اصولا ورود هر فناوری پیشرفته ای در کشورها، می تواند سبب توسعه و پیشرفت مقاصد سیاسی، فرهنگی و اجتماعی ملل مختلف شود و همچنین اگر کشورها زمینه های لازم را برای توسعه و فناوری و فرهنگ سازی آن فراهم نکرده اند باعث ایجاد تناقض ها و تضادهای زیادی می شود و می تواند فرهنگ و باورهای یک جامعه را مورد تهاجم قرار داده و آن را دگرگون کند.

رسانه, امنیت اجتماعی, تهاجم فرهنگی, تاثیر متقابل