واکاوی جرم افساد فی الارض ازدیدگاه تطبیقی فقه شافعی و حقوق کیفری ایران

ماهیت جرم افساد فی الارض عبارت است از: ایجاد آشوب اجتماعی، و هم چنین اقدام به هر عملی با قصد به فساد کشاندن گسترده جامعه اسلامی و تلاش در راستای برهم زدن امنیت اجتماعی و اقتصادی مردم، هدف از بیان آن، مشخص نمودن موضوع حدی و تعزیری جرم مذکور با توجه به دیدگاه فقه شافعی و قوانین موضوعه کیفری ایران برای مقابله با مفسدان. ضمنا با تعمق در فقه شافعی و تامل در فلسفه عمیق ماده ۲۸۶ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲ و اجرای آن در مورد جرم مذکور اعم از حد یا تعزیر به روشنی در می یابیم که در وضع و تشریع قوانین، انسان و ارزشهای والای انسانی، پیش از هر چیزد یگری مطرح و مد نظر بوده است. و هم چنین با کثرت ابهامات موجود درمورد جرم » افساد فی الارض« و حد و مرز آن، تشخیص فرد مجرم از غیر مجرم در دادگاه های جزایی ایران، عملی بس دشوار است لذا با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی، نتایج حاصله اینست که مجازاتهای وضع شده از سوی شارع مقدس و قوانین موضوعه به حقیقت، مانع و باز دارنده هستند، ازاین طریق میتوان صیانت از امنیت اجتماعی و اقتصادی مردم و ایجاد ثبات اقتصادی برای جامعه را به ارمغان آورد. بنابراین با بررسی این پژوهش و واکاوی مسئله مورد نظر از دیدگاه تطبیقی فقه شافعی و حقوق کیفری ایران، میتوان دید وسیعی در مورد جرم مذکور از منظر علمای علم حقوق قرار داد، تا راه گشای مسائل حقوقی گردد.

کلیدواژه ها:

افساد فی الارض ، مجازات ، فقه شافعی ، حقوق کیفری ایران