تاثیر نیکل بر برخی فاکتورهای رشدی و فیزیولوژیکی گیاه ذرت (Zea mays) رقم PL۵۳۸

آلودگی خاک به فلزات سنگین به یک مشکل جهانی تبدیل شده است که منجر به از دست دادن بسیاری از زمین های کشاورزی شده است. از آنجا که این فلزات میتوانند وارد زنجیره غذایی شوند برای سلامتی انسان ایجاد خطر میکنند. نیکل به عنوان یک عنصر ضروری کم مصرف، تعدادی از فرآیندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در گیاهان در سطوح مختلف تحت تاثیر قرار می دهد. رایج ترین علائم سمیت آن بر گیاهان، کلروزیس ، بازدارندگی فتوسنتز و تنفس است. دانه های ذرت Zea mays رقم PL۵۳۸ بعد از جوانه زنی روی محلول غذایی با غلظتهای ۷۵ و ۱۵۰ میکرومول نیکل کلرید به مدت سه هفته قرارگرفتند. اثرات فیزیولوژیکی مورد مطالعه شامل بیومس، محتوای قند محلول، محتوای پرولین در اندام هوایی و ریشه بودند. طول اندام هوایی در ۷۵ میکرومولار نیکل افزایش یافت و در ۱۵۰ میکرومولار کاهش یافت. طول ریشه در ۷۵ و ۱۵۰ میکرومولار کاهش یافت. وزن تر ریشه و اندام هوایی در ۷۵ میکرومولار نیکل افزایش و در ۱۵۰ میکرومولار کاهش یافت. محتوای قند محلول با افزایش غلظت نیکل تا ۱۵۰ میکرومولار نیکل در هر دو ریشه و اندام هوایی ذرت به طور قابل توجهی افزایش یافت. محتوای پرولین با افزایش غلظت نیکل تا ۱۵۰ میکرومولار نیکل در اندام هوایی ذرت به طور قابل توجهی افزایش یافت، اما در ریشه بیشترین میزان پرولین در ۷۵ میکرومولار نیکل مشاهده شد. با توجه به نتایج، ریشه و اندام هوایی به غلظتهای مختلف نیکل پاسخ رشد متفاوتی نشان دادند. نتایج حاضر نشان می دهد که اختلال در پارامترهای فیزیولوژیکی توسط نیکل فقط مربوط به یک عامل نمی تواند باشد به نظر می رسد ناشی از اثرات ترکیبی آنها باشد. تیمار با سطوح مختلف نیکل ممکن است باعث آسیب ساختاری و تغییرغشا شود. نتایج نشان داد که علائم سمیت کلرید نیکل به عنوان تنش غیرزیستی روی تعدادی از پارامترهای رشدی و فیزیولوژیکی در غلظتهای مختلف به وضوح خود را نشان داد.

کلیدواژه ها:

نیکل ، ذرت ، فاکتورهای رشدی ، قند و پرولین