اثر تمرینات عملکردی منتخب بر کاهش خطر زمین افتادن سالمند سالم غیرفعالدر دوران کرونا

مقدمه: سالمندی، از دوره های حساس زندگی انسان است که همراه با این رویداد، روند تدریجی تخریب و ضعف اعضایبدن تسریع و به دنبال آن عملکرد جسمانی فرد با افتی شدید رو به رو می شود. خطر افتادن یکی از مشکلات گستردهسالمندی است که در اثر کم تحرکی رخ می دهد. لذا هدف تحقیق حاضر اثر تمرینات عملکردی منتخب بر کاهش خطرزمین افتادن سالمند سالم غیرفعال در دوران کرونا بود. روش شناسی: برای اجرای تحقیق نیمه تجربی حاضر تعداد ۳۰ نفر از سالمندان سالم غیرفعال با دامنه سنی ۷۰-۶۰ سال به صورت تصادفی ساده به دو گروه تجربی ( ۱۵ نفر) و کنترل ( ۱۵ نفر ) تقسیم - شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته(هر هفته سه جلسه) تمرینات عملکردی را انجام دادند. به منظور ارزیابی خطر زمین افتادن از آزمون زمان برخاستن و رفتناستفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی وابسته و تی مستقل با سطح معناداری ۵ درصد استفاده شد .یافته ها : نتایج تحقیق نشان داد که اختلاف معناداری بین نمره های پیش آزمون و پس آزمون خطر زمین افتادن آزمودنی ها در دو گروه تجربی و کنترل وجود دارد .(P> ۰/۰۵ ) به طوری که نمرات پس آزمون نسبت به نمرات پیش آزمون درگروه تجربی تاثیر معناداری داشت اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نگردید .(P> ۰/۰۵)بحث و نتیجه گیری : لذا به نظر میرسد، تمرینات منتخب عملکردی می تواند باعث کاهش در خطر زمین افتادن زنانسالمند شود و به عنوان یک مدالیته ارزان بدون خطر تهاجمی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، عملکردی ، خطر سقوط