مقایسه میزان بی علاقگی در بیماران مبتلا به آلزایمر خفیف، متوسط و شدید
محل انتشار: مجله سالمندشناسی، دوره: 7، شماره: 2
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 160
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOGE-7-2_007
تاریخ نمایه سازی: 16 مهر 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: بی علاقگی شایع ترین علامت رفتاری درآلزایمراست که در اکثر بیماران رخ می دهد و در رفتارهایی مانند کاهش شروع، تداوم ضعیف، عدم علاقه، مشارکت اجتماعی کم، پاسخ عاطفی کم رنگ ظاهر می شود و علیرغم شیوع آن درآلزایمر و تاثیر جدی آن بر خانواده ها، هنوز به خوبی درک نشده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، مقایسه میزان بی علاقگی در بیماران مبتلا به آلزایمر خفیف، متوسط وشدید بود.
روش کار: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه پژوهش حاضر تمامی بیماران مبتلا به آلزایمر در مراکز درمانی آلزایمر در شهر تبریز در سال ۱۴۰۱بود. حجم نمونه با توجه به هدف پژوهش ۹۰ نفر در نظر گرفته شد و با توجه ملاک های ورود برای هر گروه (خفیف، متوسط وشدید) ۳۰ نفر تعیین شد. روش نمونه گیری غیرتصادفی و از نوع در دسترس بود. برای جمع آوری داده ها از مقیاس بی علاقگی ابعادی راداکوویک و آبراهام(۲۷) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس تک متغیره به وسیله نرم افزار SPSS ورژن ۲۳ استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که هر سه نوع زیرمقیاس بی علاقگی(اجرایی، هیجانی و ابتکار رفتاری/ شناختی) در مرحله شدید و پیشرفته بیماری در مقایسه با مراحل خفیف و متوسط بیشتر بود. در گروه آلزایمر شدید زیرمقیاس بی علاقگی اجرایی(۵۳۷/۱۲۱ F= ، ۰۰۱/۰ P=)، هیجانی(۷۶۱/۱۴۰ F= ، ۰۰۱/۰ P=) و ابتکار رفتاری/شناختی(۳۶۲/۱۲۴ F= ، ۰۰۱/۰ P=) از دو گروه خفیف و متوسط متفاوت بود. به عبارت دیگر، گروه مبتلا به آلزایمر شدید در مقایسه با دو گروه دیگر میزان بی علاقگی بیشتری را تجربه می کند و به نظر می رسد هر چه میزان شدت آلزایمر بیشتر باشد میزان بی علاقگی نیز بیشتر خواهد بود.
نتیجه گیری: بی علاقگی با پیشرفت بیماری آلزایمر وتسریع نقائص شناختی افزایش می یابد. این یافته ها نشان می دهد که بی علاقگی نشانگر رفتاری نوع "بد خیم آلزایمر"است و با مشکلات رفتاری شدیدتر و پیشرفت سریعتر نقص های شناختی، عملکردی و عاطفی همراه است.
نویسندگان
منصور بیرامی
university of Tabriz
لیلا آژیده
university of Tabriz
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :