مریم شکرالله پور فراغه - کارشناسی حرفه و فن دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید باهنر، شیراز، ایران
شیدا مولایی - کارشناسی مطالعات اجتماعی، دانشگاه فرهنگیان شهید باهنر شیراز، ایران
شهره مولایی - کارشناسی طراحی پوشاک دانشگاه غیرانتفاعی هنر شیراز، ایران

رابطه بین کودکان و والدین و سایر اعضای خانواده را می توان به عنوان نظام یا شبکه ای دانست که در کنش متقابل با یکدیگر هستند. این نظام به طور مستقیم و غیرمستقیم، از طریق سبک ها و روش های مختلف فرزندپروری در کودکان تاثیر می گذارد. ارتباط والدین و فرزندان از جمله موارد مهمی است که سال ها نظر صاحبنظران و متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. خانواده نخستین جایگاهی است که پیوند بین کودک و محیط اطراف او را به وجود می آورد. هر خانواده ای شیوه های خاصی را در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خویش به کار می گیرد. این شیوه ها که شیوه های فرزندپروری نامیده می شود متاثر از عوامل مختلفی از جمله عوامل فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و. . . می باشند. کودک در خانواده پندارهای اولیه را درباره جهان قرار می گیرد. نظریه روان پویایی به تاثیر قاطع والدین و محیط خانوادگی در پنج سال اولیه رشد در شکل گیری شخصیت فرد اشاره دارد. نظریه یادگیری رفتاری و اجتماعی که همهگونه رفتار آدمی را به یادگیری های وی نسبت می دهد نیز به محیط خانواده توجه زیادی دارد یادگیری مشاهده ای یا اجتماعی هم رفتار فرد را حاصل مشاهده رفتار دیگران می داند که در اولین مراحل رشد والدین هستند.

تربیت، والدین، فرزندپروری