مدل ساختاری رابطه خودشفقت ورزی با سلامت عمومی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش خودشفقت ورزی در پیشبینی سلامت عمومی دانشجویان بود. به این منظور ۲۶۵ دانشجوی کارشناسی دانشگاه شیراز ۱۰۳)پسر و۱۶۲ دختر) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و مقیاس های سلامت عمومی(گلدبرگ، (۱۹۷۲ و خودشفقت ورزی (نف، (۲۰۰۳ را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار AMOS و در قالب مدلیابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که داده ها با مدل پژوهش برازش مناسبی دارد و خودشفقت ورزی پیشبینی کننده منفی و معنادار سلامت عمومی است. در نتیجه میتوان بیان کرد که خودشفقت ورزی یک نقش راهبرد مقابله ای در کاهش نشانه های افسردگی، اضطراب و افزایش سلامت روانشناختی دارد. این یافته ها پیامدهای ضمنی ارزشمندی در آموزش خودشفقت ورزی و نقش آن در پیشگیری از اختلالات روانی و جسمی دارد.

کلیدواژه ها:

خودشفقت ورزی ، اضطراب ، افسردگی و سلامت عمومی