ضرورت بکارگیری روشهای نوین آموزشی در تدریس تاریخ

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 112

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CPESCONF13_037

تاریخ نمایه سازی: 13 مهر 1401

چکیده مقاله:

پژوهش حاضر درصدد بررسی نحوه ی آموزش رشته تاریخ در ایران و چالشهای پیشروی این رشته است و اینکه چرا باید روشهای جدید برای آموزش این رشته لازم و ضروری است نقش سیاستهای کلان و ملی در روش آموزش تاریخ در ایران، هنوز به طور شایسته مورد کنکاش قرار نگرفته است. به همین دلیل است که اکثر پژوهش گران معتقدند که درس تاریخ و شیوه ی آموزش آن، به هیچ وجه متناسب با شان و منزلت ملت ایران و تاریخ و غنی و ژرف آن نیست. یک نکته ی مهم، مظلوم بودن درس تاریخ در میان بقیه ی دروس است. تا آن جا که به نظر میرسد در درس تاریخ، کمتر به اصول و روشهای آموزش آن پرداخته شده است. این غفلت آشکارا محسوس است. در ایران، دانش آموزان و سپس دانشجویان در درس تاریخ، با حجم انبوهی از اسامی، سال ها، مناطق و اطلاعات خام مواجه هستند . حفظ این انبوه اطلاعات، ضمن این که خسته کننده و طاقت فرساست، در بسیاری از موارد، یادگیرنده را از این درس گریزان میسازد. اگر خشک و بی هدف بودن مطالب را هم به موضوع فوق بیافزاییم، آن وقت از کلاس تاریخ چیزی نمیماند جز درسی منزجرکننده. روش آموزش هر درس، فرع بر محتوا و هدف درس است و در برنامه ریزی هر درس باید مورد توجه قرار گیرد. در برنامه ریزی درسی نیز دیدگاه ها یا فلسفه و تفکری که در پشت برنامهریزی درسی هست، اهمیت درجه اول را دارد زیرا آن دیدگاه ها، هم در گزینش محتوا موثرند و هم در سازماندهی و هم در انتخاب روش تدریس. در واقع باید روشن باشد که ما از درس تاریخ، چه انتظاراتی داریم و کدامین رویکرد آموزشی مورد توجه ماست. اگر هدف ما در تدریس درس تاریخ، آموزش نقد تاریخی، ایجاد وحدت ملی، تقویت عرق ملی و مذهبی دانش آموزان و... باشد طبعا نباید برای حفظ اطلاعات پرحجم تاریخی و به خاطر سپردن آنها توسط دانش آموزان برنامه ریزی کنیم بلکه باید هم در محتوا و هم در روش تدریس و هم در باره جایگاه معلم در فرایند آموزش و سرانجام درباره نحوه ارزشیابی درسی، فکر دیگری کرد.

نویسندگان

رمضان آیرملو

کارشناسی ارشد تاریخ، دبیر تاریخ مدرسه شهید مطهری قولنجی