اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر تاب آوری نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی

نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی با عوامل تنشزای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفتزندگی آنان میشود. با توجه به ارتباط اضطراب با طرحوارههای ناسازگار اولیه، یکی از روشهایی که میتواند به نوجوانانمبتلا به اختلالات اضطرابی کمک نماید، طرحواره درمانی است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشیطرحواره درمانی گروهی بر تاب آوری نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی بود. طرح تحقیق نیمه آزمایشی و از نوعپیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه پژوهش ۲۸ دانش آموز متوسطه مبتلا به اختلالات اضطرابی شهرستانرشت در سال تحصیلی ۹۸ - ۱۳۹۷ بودند که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه(هر گروه ۱۴ نفر) جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تاب آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) در مراحل قبلو بعد از درمان استفاده شد. طرحواره درمانی به صورت گروهی در ۱۰ جلسه برای گروه آزمایش ارائه شد ولی گروه گواههیچگونه درمانی دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بربهبود تاب آوری نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی تاثیر دارد (۰۰۱ / ۰ > P). لذا، طرحواره درمانی به عنوان یک تکنیکمی تواند در بهبود تاب آوری و تعاملات اجتماعی این نوجوانان موثر باشد.

کلیدواژه ها:

طرح واره درمانی ، تاب آوری ، اضطراب