بررسی تاثیر هزینه های بهداشت و درمان بر امید به زندگی در ایران

امید به زندگی یکی از مهم ترین شاخص های سلامت افراد و توسعه اقتصادی در کشور است. هدف اصلی این مطالعه، بررسی تاثیر مخارج بهداشتی بر امید به زندگی در ایران می باشد. بدین منظور از مدل خودتوضیح با وقفه های توزیعی (ARDL) طی دوره زمانی ۱۳۹۸-۱۳۶۲ استفاده شده است. نتایج برآورد مدل نشان می دهد که در کوتاه مدت و بلندمدت متغیرهای مخارج بهداشت و درمان، رشد اقتصادی و تعداد پزشکان تاثیر مثبت و معنی داری بر امید به زندگی دارند. نتایج حاکی از این است که در بلندمدت یک درصد افزایش در مخارج بهداشت و درمان به ۳۲/۰ درصد افزایش در امید به زندگی منجر خواهد شد. ضریب تصحیح خطا برابر ۱۱/۰- بوده و بیانگر این است که در هر سال ۱۱ درصد از عدم تعادل کوتاه مدت برای دستیابی به تعادل بلندمدت تعدیل می شود. با توجه به یافته های حاصل از این پژوهش، افزایش هزینه های بهداشتی باعث افزایش امید به زندگی در ایران می شود و تدوین سیاست های مناسب در این راستا ضروری می باشد

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، رشد اقتصادی ، مخارج بهداشتی و روش خودتوضیحی با وقفه های توزیعی