مروری بر خودکارآمدی و خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان نوجوان

هدف از این پژوهش مروری بر خودکارآمدی و خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان نوجوان بود روش انجام پژوهش مروری و کتابخانه ای بود. خودکارآمدی به عنوان یک عامل انگیزشی فعال کننده، نیرودهنده، نگه دارنده و هدایت کننده ی رفتار به سوی هدف تعریف شده است. خودکارآمدی از متغیرهای کلیدی در نظریه شناختی– اجتماعی بندوراست. باورهای خودکارآمدی به احساس عزت نفس و ارزش خود، احساس کفایت وکارآیی دربرخورد با زندگی اطلاق می شود. خودکارآمدی اطمینان به توانایی خود در کنترل افکار، احساسات و فعالیت ها است. بنابراین روی پیامد اعمال موثر است. انتظارات خودکارآمدی برعملکرد واقعی افراد، هیجانات، انتخاب رفتار و سرانجام میزان تلاش و کوششی که صرف یک فعالیت می شود اثر می گذارد. خودکارآمدی فرد نقش حساسی در بازداری یا پایداری رفتاراو در موقعیت های گوناگون ایفا می کند. همچنین خودکارآمدی در بهبود مسائل بالینی مانند بیهوده ترسی، افسردگی، مهارت های اجتماعی وابراز وجود نقش حیاتی دارد. خودکارآمدی یکی از مهم ترین مولفه های کسب موفقیت و سازش یافتگی است و در حیطه روان شناسی مثبت جای می گیرد. افراد با خودکارآمدی بالا می توانند با موقعیت های چالش برانگیز بیشتر درگیر شوند. ایشان با کنجکاوی می توانند از راه حل های مناسب برای حل مشکلات خویش بهره ببرند و از خود استقامت بیشتری برای حل مسائل تحصیلی نشان دهند. از آنجایی که در دوره نوجوانی معیارهای بالای تحصیلی از باارزش ترین معیارها به شمار می آید بنابراین خودکارآمدی تحصیلی می تواند یکی از مهمترین حیطه های خودکارآمدی در این سنین به شمار آید.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، خودکارآمدی تحصیلی ، خودکارآمدی انگیزشی