ارزیابی واکنش ارقام مختلف لوبیا به قارچ های Macrophomina phaseolina، Rhizoctonia solani و Fusarium solani در شرایط آزمایشگاهی

پوسیدگی ریشه و طوقه لوبیا ناشی از قارچ­های solani Rhizoctonia، Macrophomina phaseolina و Fusarium solani از مهم ترین بیماری های این گیاه می باشد. به کارگیری ارقام مقاوم و رعایت تناوب چند ساله از موثرترین روش های کنترل این بیماری محسوب می­شود. به منظور بررسی میزان مقاومت ارقام لوبیا نسبت به قارچ های مذکور آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل انجام گردید. فاکتورها عبارت بودند از رقم (دارای ۵ سطح، شامل ارقام صدری، شازند، صالح، درسا و رقم گلی) و گونه قارچ (دارای ۸ سطح سه قارچ به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر و شاهد بدون قارچ). واکنش ارقام لوبیا با محاسبه شدت بیماری و ارزیابی متغیرهای وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه و ارتفاع بوته­ها صورت گرفت. ارقام مورد آزمون واکنش­های متفاوتی نسبت به قارچ­های عامل بیماری از خود نشان دادند به طوری که کمترین و بیشترین شدت بیماری به ترتیب مربوط به رقم صدری و رقم گلی بود. بیشترین ارتفاع گیاهچه به ترتیب در ارقام صدری و شازند آلوده به قارچ­های بیمارگر M. phaseolina، R. solani و ترکیب این دو قارچ با رقم شازند مشاهده شد. بیشترین وزن تر و خشک اندامهای هوایی و ریشه گیاهچههای بیمار در رقم صدری آلوده به قارچ F. solani مشاهده شد. نتایج این تحقیق نشان داد رقم صدری با داشتن کمترین شدت بیماری و بیشترین ارتفاع و وزن تر و خشک اندامهای هوایی و ریشه مقاومترین رقم نسبت به هر یک از سه قارچ به تنهایی و بصورت ترکیبی بود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی مقاومت ، ارقام ، پوسیدگی ، شدت بیماری زایی