امیرفرشید فیاض - Forensic Medicine Department, Faculty of Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

مقدمه: اخلاق، جزئی جدایی­ناپذیر از علم پزشکی تلقی می­شود و توصیه­های آن در جهت هدایت رفتارها و روش­های حرفه­ای می­باشد. از­این­روی، هدف مطالعه حاضر دستیابی به نگرش و نظریات دانشجویان پزشکی (کارورزان و دستیاران) نسبت به درس اخلاق پزشکی بود. روش­کار: این پژوهش توصیفی-تحلیلی مقطعی بر روی ۱۰۴ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آجا (کارورز و دستیار) به صورت تصادفی در دسترس در سال ۱۳۹۹ انجام گرفت. ارزیابی نگرش دانشجویان از دو پرسشنامه مشتمل بر سوالات دموگرافیک و ۳۶ سوال در مورد نگرش و عملکرد به درس اخلاق پزشکی تنظیم و در میان دانشجویان توزیع شد. داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS-۲۰ و آزمون من­ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه دستیار و کارورز از نظر نحوه تدریس، بهترین روش ارزیابی دانسته های دانشجو، مناسب بودن محتوا، ضرورت اصلاح و به روزرسانی مطالب ارائه شده، تحت پوشش قرار دادن روابط بیمار پزشک در مطالب درس اخلاق پزشکی، تشخیص مشکلات اخلاقی، مواجهه با مشکلات اخلاقی و توانایی تصمیم گیری صحیح، توانایی در دفاع از تصمیم خود، نحوه تصمیم گیری آگاهانه، نحوه عملکرد وقتی یک بیمار ازنظر ذهنی صلاحیت تصمیم گیری ندارد، توانایی انتقال اخبار بد و روش تدریس درس اخلاق پزشکی به اختلاف آماری معنی داری در سطح ۱درصد وجود داشت. بحث و نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، هر دو گروه کارورز و دستیاران بر مناسب بودن محتوا، ضرورت اصلاح و به روزرسانی مطالب، تحت پوشش قرار دادن روابط بیمار پزشک و تدریس اخلاق پزشکی هم به صورت مقطعی و هم در طول دوره بالینی برنامه درسی دانشجویان پزشکی تاکید داشتند.

Medical Ethics, Attitude, Practice, اخلاق پزشکی, نگرش, عملکرد