اثر روش های خاک ورزی حفاظتی و مرسوم در تاریخ و تراکم کاشت مختلف بر بهبود عملکرد گندم

برنامه ریزی و تولید در سطوح زیر کشت دیم، همواره با محدودیت هایی همراه بوده که در آن ها تغییرات میزان بارش و دمای هوا، از سالی به سال دیگر گسترده و غیرقابل کنترل است. از طرفی در سال های با بارندگی زیاد، مدیریت منابع تولید از جمله کود و بذر نیز تاثیرگذار هستند. از این رو به منظور بررسی اثر سیستم های کشت حفاظتی و مرسوم بر عملکرد گندم در قبل و بعد از بارندگی مناطق دیم گرمسیری، این آزمایش به صورت اسپلیت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸ اجرا شد. تیمارها شامل کرت اصلی زمان کاشت با دو سطح: D۱ قبل از بارندگی و D۲ بعد از بارندگی، کرت فرعی روش کشت با دو سطح: T۱ حفاظتی و T۲ مرسوم و کرت فرعی فرعی مصرف بذر در ۳ سطح:S۱ ، S۲، وS۳  به ترتیب به میزان ۲۰۰، ۳۰۰ و ۴۰۰ دانه در مترمربع، بود. نتایج نشان داد که در اثر عوامل زمان کاشت و تراکم بذر، هیچ یک از صفات، اختلاف معنی داری نداشته؛ ولی مقادیر حاصل از کشت تیمارها قبل از بارندگی در تراکم های ۳۰۰ و ۴۰۰ دانه بالاتر بودند. اعمال روش کشت نیز ضمن ایجاد اختلاف معنی دار در عملکرد دانه و زیست توده، موجب شد که کشت حفاظتی به ترتیب با ۳۶۳۴ و ۸۳۹۴ کیلوگرم در هکتار نسبت به حالت مرسوم با ۲۸۱۹ و ۶۱۱۴ کیلوگرم در هکتار، افزایش نشان دهد. همچنین این روش قبل از بارش پاییزه در تراکم ۳۰۰ دانه، بیش ترین مقادیر تعداد بوته، تعداد سنبله بارور و وزن هزار دانه را داشت. بنابراین به لحاظ کاهش هزینه تولید، در مجموع، روش کشت حفاظتی پیش از بارش پاییزه با تراکم ۳۰۰ دانه در مترمربع برای تولید گندم دیم در منطقه قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

مصرف بذر ، بارش پاییزه ، زمان کاشت