بررسی تاثیر وبینار آموزشی بر سطح دانش مرتبط با کووید ۱۹ و آشنایی با روش های خود مراقبتی در اساتید و دانشجویان دانشکده علوم توانبخشی اهواز

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 71

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HMED-13-2_008

تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1401

چکیده مقاله:

مقدمه: اساتید و دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی که در دوره کاراموزی در بیمارستانهای وابسته به دانشگاههای علوم پزشکی مشغول به خدمت هستند همیشه در معرض خطر ابتلا به بیماریهای عفونی قرار دارند. با توجه به برگزاری واحدهای کاراموزی به صورت حضوری، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر وبینار آموزشی بر سطح دانش مرتبط با کووید ۱۹ و آشنایی با روش های خود مراقبتی در اساتید و دانشجویان دانشکده علوم توانبخشی اهواز می باشد.روش کار:این پژوهش یک مطالعه مقطعی در نیمسال اول سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ است. نحوه نمونه گیری به صورت نمونه در دسترس بود.  یک روز قبل از شروع دوره کاراموزیها، یک وبینار آموزشی یک روزه در بستر ادوب کانکت برای دانشجویان سال چهارم مقطع کارشناسی دانشکده علوم توانبخشی اهواز و اساتید آنها برگزار شد و  از یک پرسشنامه محقق ساخته برخط قبل و بعد از وبینار استفاده شد.نتایج میزان آشنایی دانشجویان با روشهای خود مراقبتی قبل و بعد از برگزاری وبینار تفاوت قابل ملاحظه ای را نشان داد ( mean difference = ۱.۴۸  p= ۰.۰۰۱). همچنین میانگین نمره حیطه آشنایی اساتید با روش های خود مراقبتی قبل از برگزاری وبینار به طور معناداری بیشتر از دانشجویان بود (p=۰.۰۱۳). ۶۸ درصد از دانشجویان و ۴۷ درصد از اساتید رضایت مندی بالایی را از برگزاری این برنامه آموزشی گزارش کردند. علاوه بر آن، ۵۶درصد از دانشجویان و ۵۱ درصد از اساتید ضرورت زیادی را برای برگزاری چنین برنامه های آموزشی اعلام داشتند.نتیجه گیری: با توجه به گذشت حدود یکسال از ورود ویروس کرونا به کشور، اگر چه سطح دانش قابل قبولی نسبت به بیماری کووید ۱۹ در اساتید و دانشجویان وجود دارد اما به نظر می رسد طراحی برنامه های آموزشی برای افزایش سطح آشنایی دانشجویان مقطع کارشناسی با روشهای خود مراقبتی باید از اولویتهای مورد نظر مسئولان دانشگاهها و دانشکده ها در دوران پاندمی باشد.

نویسندگان

ندا اورکی فر

استادیار، دکتری فیزیوتراپی، مدیر آموزشی، دانشکده علوم توانبخشی ، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ،اهواز ، ایران

نگین مرادی

دانشیار،دکتری گفتاردرمانی، معاون آموزشی، دانشکده علوم توانبخشی ، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ،اهواز ، ایران

محمد جعفر شاطرزاده یزدی

دانشیار، دکتری فیزیوتراپی، ریاست دانشکده، دانشکده علوم توانبخشی ، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ،اهواز ، ایران

معصومه حسینی بیدختی

مربی ، کارشناسی ارشد گفتاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی ، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ،اهواز ، ایران

مریم سعادت

استادیار، دکتری فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی ، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ،اهواز ، ایران

مجید روانبخش

استادیار، دکتری فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی ، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ،اهواز ، ایران

خدیجه گیم

دانشجو، کارشناسی ارشد فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی ، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ،اهواز ، ایران

درسا حامدی

مربی، گروه آموزشی کاردرمانی ، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

مریم دلفی

استادیار، دکتری شنوایی شناسی، دانشکده علوم توانبخشی ، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ،اهواز ، ایران