تعیین میزان پیشبینی تاب آوری بر اساس خودکارآمدی و عزت نفس

پژوهش حاضر بهمنظورتعیین میزان پیشبینی تاب آوری بر اساس خودکارآمدی و عزت نفس در دانش آموزان پسر متوسطه اول آموزش و پرورش ناحیه۱شهرستان سنندج در پاییز ۱۴۰۰ انجام شد.نمونه ای مشتمل بر ۴۱۴ نفر از دانشآموزان پسر متوسطه اول از میان ۶۲۴۸ نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند.برای انجام پژوهش ۳۶۲ نفر میبایست به پرسشنامه ها پاسخ می دادند ولی جهت افزایش تعمیم پذیری، حجم نمونه را به ۴۱۴ نفرافزایش دادیم.روش انجام مطالعه از نوع همبستگی است و ابزار گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های کانر و دیویدسون؛ مقیاس منبع کنترل راتر؛ خودکارآمدی شرر و عزت نفس روزنبرگ می باشد.دادهه ا در نرم افزارspss با استفاده از آزمون های رگرسیون خطی و ضریب همبستگی تحلیل شد.بر اساس نتایج بدست آمده خودکارآمدی وعزت نفس معناداری و تاب آوری دانش آموزان را پیش بینی کردند(.( P=۰.۰۰۱ مقدار عددی همبستگی بین خودکارآمدی و تاب آوری برابر با( ( .r=۰.۴۰ بود که از نظر آماری هم معنادار بود(P=۰.۰۰۱ ).همچنین مقدار عددی همبستگی بین عزت نفس و تاب آوری برابر با( (r=۰.۴۰ بود که از نظر آماری هم معنادار بود(.( P=۰.۰۰۱

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، خودکارآمدی ، عزت نفس