کمال رسولی - رئیس مرکز تحقیقات و توسعه مدیریت پروژه
محمدرضا فرج مشائی - مسوول واحد مشاوره مرکز تحقیقات و توسعه مدیریت پروژه شرکت مدیریت توسعه

با امکان نظر به چشم انداز ترسیم شده برای جمهوری اسلامی ایران در افق 1404 شمسی و برنامه های پیش بینی شده در آن مشاهده خواهیم نمود که کشورمان در مرحله توسعه صنعتی کشوری پروژه خیز در کلیه عرصه های صنعتی می باشد . لذا توجه به دانش مدیریت به طور عام و دانش مدیریت و راهبری پروژه ها به طور خاص جزء ضروری ترین دانش ها برای اجرای موفقیت آمیز پروژه ها در چارچوب زمان بندی برنامه ریزی شده، بودجه مصوب و کیفیت موردنظر محسوب می گردد . امروزه روش های مختلفی برای اجرای پروژه ها بکار گرفته می شود که روش مدیریت طرح با بکارگیری عامل چهارمی به نام پیمانکار مدیریت (MC) یکی از روش های معتبر و اثربخش در میان دیگر روش ها در سطح جهان شناخته شده است . اما بکارگیری این روش در ایران بنا به نظر اکثر قریب به اتفاق صاحب نظران رضایت بخش نبوده است و دلایل متعددی را برای آن اظهار می دارند که از مهمترین آنها به ضعف مجموعه های پیمانکاری مدیریت (MC) در ایران اشاره می نمایند . در این مقاله در ابتدا انواع روش های اجرای پروژه به طور اجمالی مورد بررسی قرار گرفته و مزایا و معایب هر یک مشخص شده و سپس با رویکرد بهبود مستمر سعی بر آن شده است که حوزه های کلیدی توسعه و بهبود وضعیت پیمانکاران مدیریت (MC) بر اساس استانداردهای معتبر جهانی شناسایی گردد . امید است مقاله حاضر دست مایه و فتح بابی برای طراحی مدل مطلوب و رهنمونی برای تهیه و تدوین مدل ارزیابی و رتبه بندی پیمانکاران مدیریت (MC) و تحقیقات بعدی واقع گردد .

پیمانکار مدیریت (MC) ، حوزه های بهبود، بهبود مستمر