بررسی آموزش مبتنی بر روش تدریس بدیعه پردازی بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان

دانش بشری ناشی از ساخت اجتماع است، سیستم اجتماعی تغببر می کند و همزمان کهنه می شود. برای حل مسائل نو که ممکن است هرلحظه در زندگی با آن برخورد کنیم، افرادی توانا لازم است، افرادی که از اندیشه های آزاد و خلاق و مهارت حل مساله برخوردار باشند که ابن خود می تواند از طریق روش ندربس بدیعه پردازی فراهم شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی آموزش مبتنی بر روش تدریس بدبعه بردازی بر انگیزش تحصبلی انجام گرفت. لذا، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را گلیه دانش آموزان ابتدایی شهر سنندج که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل هستند تشکیل داد. ابزار گرد آوری دادهها شامل پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر(۱۹۸۱) بود که بابایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترنبب ۰⁄۷۴ و ۰⁄۸۱ بود و روابی آن از طربق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزبه و تحلیل دادهها از آزمون های آماری کولموگرف اسمبرونوف. همیستگی ببرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان انگیزش تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون ۲۶⁄۵۰ بود که در بس آزمون به ۳۷⁄۶۰ افزایش یافته است و این افزابش از نظر آماری نبز معنادار می باشد (۰۰۳.⁄۵-۰). در واقع ببن دانش آموزانی که با روش مبتنی بر روش تدریس بدیعه بردازی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان انگبزش تحصیلی آن ها تفاوت معناداری وجود دارد،

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، بد یعه پردازی ، انگیزش تحصیلی ، دانش آموزان.