واکاوی اثربخشی آموزش مجازی در دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف تحقیق حاضر واکاوی اثربخشی آموزش مجازی در دانش آموزان مقطع ابتدایی است. آموزش مجازی، پراهمیت ترین کاربرد فناوری اطلاعات ا ست که در شکل نظام های گوناگون مانند یادگیری رایانه محور، یادگیری برخط، یادگیری بر مبنای شبکه و آموزش تحت شبکه ارائه می شود . روش های آموزشی بر پایه ی فضای مجازی در سال ۲۰۰۵ از طرف یونسکو به عنوان موثرترین روش یاددهی - یادگیری عنوان شده است. در ایران بر پایه تدابیر بالادستی، نظام آموزش و پرورش رسمی سه ساله اول ابتدایی را دوره اول ابتدایی و سه ساله دوم را دوره دوم ابتدایی می نامند. در دوره اول ابتدایی کودکان ۶ تا ۹ ساله در کلاس های اول، دوم و سوم استقرار می یابند و دوره دوم شامل کودکان ۹ تا ۱۲ ساله است که در کلاس های چهارم، پنجم، و ششم آموزش می بینند. با توجه به ویژگی های بدنی، ذهنی، اجتماعی، اخلاقی و عاطفی کودکان نیازمند به مدل های خاص آموزش مجازی برای آنان هستیم. از طرف دیگر آموزش و پرورش دیگر نمی تواند با مدل قبلی به نحو خوبی به آموزش بپردازد و باید دگرگونی های ساختاری و دیجیتالی را در دستورکار و اولویت کاری خود قرار دهد و همچنین در موقعیت های بحرانی، مانند شیوع بیماری کرونا و تعطیلی طولانی مدت مدارس ضرورت توجه به آموزش های مجازی و الکترونیکی بیش از قبل احساس می شود. بر اساس یافته های این پژوهش که با استفاده از روش کتابخانه ای انجام شده است. واکاوی اثربخشی آموزش مجازی در دانش آموزان مقطع ابتدایی مشتمل بر شش عامل : ویژگی های یادگیرندگان، ویژگی های مربیان، موسسه و کیفیت خدمات، زیرساخت و کیفیت سیستم، کیفیت دوره آموزشی و انگیزه بیرونی می باشد.

کلیدواژه ها:

مدل ، آموزش مجازی ، یادگیری الکترونیک ، اثربخشی ، دوره ابتدایی.