چگونه توانستم با استفاده از روش مسئولیت پذیری ؛اعتماد بنفس دانش اموزان را تقویت کنم؟

هدف از پژوهش حاضر چگونگی کنترول و درمان مشکل کمبود اعتمادبنفس یکی از دانش اموزان دوره ی ابتدایی است .در این پژوهش که از لجاظ نوع نوع کاربردی میباشد ؛از روش تحقیق اقدام پژوهی استفاده شده است.دانش اموز مورد مطالعه که در کلاس اول ابتدایی مشغول به تحصیل است از کمبود اعتماد بنفس رنج میبردو این امر باعث تضعیف یادگیری وی و عدم توانایی ارتباط برقرارکردن با همسالان شده است.در این پژوهش سعی شده با استفاده از روش اعطای نقش و مسئولیت پذیری و با استفاده از مانبع علمی از جمله کتاب و مقالات وسایتهای معتبر علمی وهمچنین استغادهاز تجربیات معلمین ومشاهدات خودبهرفع مشکل کمبود اعتمادبنفس وتقویت ان بپردازیم.یکی از دلایل عدم یادگیری در کودکان ضعف در اعتماد بنفس است و این رابطه ی مستقیمی با چگونگی نگرش فرد نسبت به خود دارد و درمان ان بدون توجه به اصول و روشهای تقویت اعتمادبنفس انجام نمیپذیرد .اینجانب دانشجوی کارشناسی رشته ی اموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان وقتی مشاهده کردم که دانش اموز در فعالیت های داوطلبانه شرکت نمیکند و گوشه گیری می کند سعی کردم با استفاده از راهکارهای علمی وروانشناسی و بهره گیری از کمک معلم و والدین اعتماد بنفس و خود باوری او را تقویت نمایم تا از این طریق انگیزه ی بیشتری برای سخن گفتن و ابراز وجود و اعتماد بنفس داشته باشد.

کلیدواژه ها:

اعتمادبنفس ، دانش اموز ، مسئولیت پذیری ، ابتدایی ، اعطای نقش