اکرم رنجبر - کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی، دانشگاه نجف آبا داداره آموزش و پرورش شهرستان فلاورجان، آموزشگاه قد س
بنفشه زائر - کارشناسی ارشد، برنامه ریزی درسی، دانشگاه صفاها ن اداره آموزش و پرورش شهرستان فلاورجان، آموزشگاه قد س
مریم جمالی - کارشناسی ارشد، روانشناسی تربیتی، دانشگاه مبارکه اداره آموزش و پرورش شهرستان فلاورجان، آموزشگاه قد س

پژوهش حاضر یک پژوهش کاربردی از نوع شبه تجربی است که با توجه به شیوع ویروس کرونا و مواجه ی مدارس ایران با چالش برگزاری آموزش در فضای مجازی و شبکه ی اجتماعی دانش آموزی)شاد) در دبستان پسرانه ی قدس واقع در شهرستان فلاورجان استان اصفهان اجرا شده است. عدم همراهی و تمایل به حضور در فضای آموزشی مجازی در دانش آموزان به دلایل مختلف از جمله فشار روانی حاصل از شرایط کرونایی بر جامعه، فقر اقتصادی و فرهنگی که منجر به مشکلاتی چون عدم آشنایی با سبک آموزش مجازی، سطح پایین تحصیلات اولیا، تعداد زیاد فرزندان و نیز عدم نگرش صحیح به وضعیت آموزشی دانش آموزان، عدم دسترسی به ملزومات آموزش مجازی )تلفن همراه هوشمند ، بسته ی اینترنتی و ... ) و ... موجب حضور و همراهی کم رنگ اولیا و دانش آموزان با جریان آموزش مجازی بوده که باعث ایجاد مشکلات عدیده ای چون عدم حضور کامل فراگیران در کلاس های مجازی، عدم مشارکت در فعالیت های کلاسی ، عدم همراهی در انجام و ارسال تکالیف معین شده از سوی آموزگار و در نهایت کاهش کیفیت فرآیند یاددهی-یادگیری شده بود. هدف این مقاله ارائه و اجرای راهکارهایی بود که بتوان به کمک آن ها انگیزه ی حضور و همراهی اولیا و دانش آموزان را با آموزگار در فرآیند آموزش مجازی افزایش داده و کیفیت آموزش و یادگیری را ارتقا بخشیم.خوشبختانه اجرای راهکارهایی که به کمک مطالعه ی پژوهش ها و مصاحبه با افراد صاحب نظر حوزه ی تعلیم و تربیت به دست آمد، موفقیت آمیز بود و تیم پژوهشی پژوهش حاضر توانستند بدین وسیله چالش مذکور را تا حد زیادی حل و حضور و همراهی فراگیران و اولیا را در جریان آموزش مجازی سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بهبود و کیفیت یادگیری دانش آموزان پایه دوم را ارتقا بخشند.

آموزش مجازی، برنامه شاد، کرونا