یعقوب آشنا - کارشناسی ارشد مدیریت محیط زیست-MPH سیاست گذاری سلامت، دانشکده علوم پزشکی لارستان
ایرج محمد فام - استاد مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه مدیریت سلامت ایمنی و محیط زیست HSE دانشکده بهداشت همدان
مریم کامیاب - کارشناس بهداشت حرفه ای، دانشکده علوم پزشکی لارستان

فرآیند تولید سیمان، شامل مخاطرات زیست محیطی است که پتانسیل آسیب به اجزای سیستم را دارد. در این مقاله غالب ریسک های زیست محیطی فعالیت این کارخانه جزء ریسک های بالا تلقی می شود که می تواند با برنامه ریزی، کاهش یابد. مطالعه کنونی با هدف شناسایی قسمت هایی از خط تولید با بار آلودگی بالا به انجام رسید. ابتدا جهت تشخیص منابع آلاینده تاثیرگذار از روش مصاحبه مستقیم، بررسی سوابق، نمونه برداری های گذشته استفاده گردید. با استفاده از نتایج اندازه گیری از ۲۰۰ ایستگاه آلاینده هوا، میانگین آلودگی در هر منبع، محاسبه و ۱۰ منبع آلاینده که در مقایسه با استاندارد؛ بیش ازحد مجاز است، مشخص گردید. نمره دهی توسط ۲۰ کارشناس خبره به روش ویلیام فاین صورت پذیرفت و رتبه بندی منابع و اولویت بندی ریسک انجام شد. سپس با جمع بندی پیشنهاد ها ۱۵ کارشناس با بهره گیری از روش دلفی، ۳۵ مورد کنترلی پیشنهاد و با استفاده از فرم های نظرسنجی تنظیم شده به روش مقیاس لیکرت، نهایتا شش روش کنترل آلودگی هوا انتخاب گردید. در نهایت از طریق روش تاپسیس مناسب ترین روش کنترل آلودگی شامل جایگزینی سوخت گازی با فسیلی، فیلترهای هیبرید، مدرنیزاسیون بارگیری سیمان، تعمیر و نگهداری به موقع غبارگیرها، محصور کردن محوطه سنگ شکن و لوازم حفاظت فردی؛ پیشنهاد شد.

آلودگی هوا، تکنیک تاپسیس، صنعت سیمان، روش دلفی، روش ویلیام فاین