لزوم پیشگیری از عواقب رشد جمعیت شهری با کنترل مهاجرت

مهاجرت به معنای جابه جایی مردم از مکانی به مکان دیگر برای کار و زندگی است و افراد به طور معمول به دلیل دور شدن از شرایط و عوامل نامساعدی همچون فقر، کمبود غذا، بلایای طبیعی، جنگ، بیکاری و کمبود امنیت به این امر مبادرت می ورزند. در این میان شرایط و عوامل مساعد جذب کننده مقصد مهاجرت همچون امکانات بهداشتی استاندارد، آموزش مناسب، درآمد بیشتر و مسکن بهتر در شکل گیری این امر تاثیر می گذارد. مهاجرت دارای انواع گوناگونی است و صاحبنظران این عرصه در تقسیم بندی آن دیدگاه های متفاوتی دارند که بر پایه شرایط جغرافیایی و زیستی افراد شکل می گیرد. جریان مهاجرت های بین المللی به دلایل مختلفی مثل فروریختن مواضع سیاسی در امر جابه جایی، توسعه سیستم های ارتباطی، ارزان تر شدن هزینه های حمل و نقل، نابرابری در سطح دستمزدها در کشورهای مختلف و نیاز به نیروی کار و ... براساس آمار و اطلاعات دقیق درحال افزایش است. امروزه، تمرکز بالای جمعیتی در کلان شهرها به مساله ای پیچیده تبدیل شده است. همه دولت ها دغدغه ی توزیع بهینه جمعیت را دارند و همواره جهت تعدیل جمعیت کلان شهرها سیاست هایی را اجرا می کنند. در حالی که در برخی نظریه های توسعه و از جمله نظریه های موسوم به مدرنیزاسیون، افزایش میزان شهرنشینی به عنوان عاملی برای توسعه در نظر گرفته و تحلیل می شود، اما آنچه طی سالیان اخیر در کشور ما روی داده است، بیش از آنکه اثری مطلوب بر اوضاع اقتصادی و اجتماعی جامعه داشته باشد، از منظرهای مختلف و در یک نگاه کلان و استراتژیک در ابعاد مختلف فرهنگی، سیاسی و اقتصادی دربردارنده ی پیامدهای منفی بوده است.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: رشد جمعیت شهری ، کنترل مهاجرت