تاثیر فرهنگ عمومی شهروندان در راهبردهای شهرداری تهران

در مباحث مدیریت شهری و توسعه فرهنگی، شهر موجودی زنده، پویا و در حال رشد تلقی می شود که با پیشرفت همه جانبه انسانها و مدرن شدن زندگی بشر، نحوه معیشت و شیوه های زیست آن نیز در حال دگرگون شدن است. از دیدگاه نظری مهمترین چالش شهرنشینی در ایران، پیشی گرفتن شهرنشینی بر شهرگرایی اصولی و منطبق بر برنامه است. شهرداری باید با طراحی برنامه هایی در موضوعاتی مانند ارتقا و اصلاح رفتار حرفه ای رانندگان خودرو، ارتقای فرهنگ رفتاری مسافران تاکسی، اتوبوس و مترو، اصلاح فرهنگ رفتاری در حوزه پسماند و تفکیک زباله، آموزش در جهت فرهنگ آپارتمان نشینی، آموزش عمومی در زمینه ارتقای ایمنی و رعایت استانداردهای ساخت و ساز، توجه به زیبایی شهر و هویت شهرسازی ایرانی اسلامی، مسئولیت پذیری جمعی شهروندان در حوزه مسائل زیست محیطی، پاکیزگی و نگهداری شهر، فرهنگ سازی در زمینه استفاده از حمل و نقل عمومی، فرهنگ سازی در حوزه قانون مداری در شهر، تقویت روحیه شهروندی، بازرس و تقویت احساس مسئولیت جمعی در حوزه جلوگیری از تخلفات شهری، آموزش و ترویج کاهش سفرهای غیرضروری در شهر از طریق استفاده از بستر خدمات الکترونیکی و خرید اینترنتی کالا و ده ها موضوع دیگر به ارتقای فرهنگ عمومی شهروندان کمک کننده است. شهرنشینی به مفهوم رشد کمی تعداد افراد ساکن شهر است، در حالیکه شهرگرایی با تغییراتی در ارزشها، رسوم اخلاقی، آداب و رسوم و رفتارهای جمعی همراه است. بر این اساس دو مشکل جدی درعرصه فرهنگ شهرنشینی ایران قابل مشاهده است، اول اینکه متولیان امور فرهنگی متعددند و در عین تعدد هیچ تعامل سازمانی و برنامه ای با هم ندارند، مشکل دوم به عدم آموزش شهروندی بر می گردد، از آنچه ک شهر محل حضور خرده فرهنگ ها و حضور افراد متفاوت و فرهنگ های متفاوت است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: راهبرد شهرداری ، فرهنگ عمومی ، شهروندان ، شهرداری تهران.