آگاهی، نگرش و عملکرد مادران دارای کودک کمتر از ۵ سال روستاهای شهرستان اردکان در زمینه خوددرمانی دارویی در کودکان

سابقه و هدف: امروزه مصرف بی رویه دارو و به طورکلی خوددرمانی ازجمله بزرگ ترین مشکلات اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی جوامع مختلف ازجمله ایران محسوب می شود. این مطالعه با هدف بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد مادران دارای کودک کمتر از ۵ سال در روستاهای شهرستان اردکان در زمینه خوددرمانی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی روی ۳۵۰ مادر دارای فرزند کمتر از ۵ سال در روستاهای شهرستان اردکان در سال ۱۳۹۹ انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه چهار قسمتی (اطلاعات دموگرافیک، آگاهی، نگرش و عملکرد) بود. داده ها با استفاده از آماره های توصیفی و تحلیلی تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره آگاهی، نگرش و عملکرد به ترتیب ۴.۱۱ ± ۵.۱۷، ۸.۷۴ ± ۲۵.۰۸ و ۴.۳۱ ± ۳.۵۲ بود. ۵۸ درصد از مادران آگاهی ضعیف، ۵۱ درصد نگرش ضعیف و ۶۲ درصد عملکرد پایینی در زمینه خوددرمانی داشتند. بین متغیر میانگین نمره آگاهی و سطح تحصیلات مادران ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. بین متغیر میانگین نمره عملکرد و کفایت درآمد خانواده ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. مهم ترین منابع کسب اطلاعات مادران دارای فرزند کمتر از ۵ سال در زمینه خوددرمانی، اینترنت و شبکه های اجتماعی و در مرحله بعد دوستان و خانواده بوده است (۰.۰۵ P<). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد خوددرمانی در جامعه بررسی شده بسیار زیاد و آگاهی در زمینه عوارض خوددرمانی در کودکان کم است که به عنوان یک زنگ خطر باید مورد توجه مسئولان مربوطه قرار گیرد. اجرای برنامه ها و کارگاه های آموزشی و توزیع وسایل کمک آموزشی هنگام مراجعه مادران به مراکز بهداشتی درمانی در ارتقای آگاهی مادران و بهبود سطح نگرش آن ها و شکل گیری رفتار صحیح موثر خواهد بود.  

کلیدواژه ها:

Attitude ، Children ، Knowledge ، Mothers ، Practice ، Self-treatment ، آگاهی ، خوددرمانی ، عملکرد ، کودک ، مادران ، نگرش