جواد منظمی تبار - دانشیارگروه علوم اجتماعی، دانشگاه علوم انتظامی امین . تهران، ایران.
رضا دوستدار - استادیار پژوهشگاه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعی، تهران، ایران.
محمد سمیعیانی - استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران.
محمد رضا رفیعی دولت آبادی - استادیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران.
علیرضا منظمی تبار - کارشناس ارشد علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات. تهران، ایران.

زمینه وهدف : قانون اساسی و قانون تشکیل نیروی انتظامی،پلیس را به عنوان ضابط مسئول اجرا بخشی از وظایف قوه قضائیه در قبال جرم و پیشگیری از آن معرفی کرده است. ازآنجایی که کیفیت تعامل و همکاری بین دو سازمان از شروط و ضرورت­های اولیه پیشگیری از جرم است، این تحقیق با هدف آسیب شناسی تعامل دستگاه قضایی با نیروی انتظامی در پیشگیری از جرم انجام شده است.روش: این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری آن۳۲۰ نفر، شامل کلیه مسئولان و کارشناسان خبره و مطلع پلیس پیشگیری و معاونت پیشگیری از جرم قوه قضائیه می باشند که از بین آنها با استفاده از جدول مورگان ۱۷۵ نفربه عنوان حجم نمونه به روش تصادفی طبقه‎ای متناسب با حجم انتخاب شدند. برای حصول روایی صوری و محتوایی سوال­ها از نظر ۱۵ نفر از خبرگان بهره گرفته و برای سنجش پایایی پرسشنامه از روش باز آزمایی استفاده شد و همبستگی بین نمرات حاصل از دوبار اجرای آزمون ۸۶/۰ به دست آمد.یافته ها: اجرای ماموریت مشترک پیشگیری از جرم توسط نیروی انتظامی و دستگاه قضایی با سطح همبستگی بالا و معناداری تابعی از استنباط هر دو نهاد از مفهوم پیشگیری است. همچنین نتایج آزمون های آماری نشان داد کارکنان دو دستگاه نگرش واحدی از مفهوم پیشگیری از جرم ندارند و دانش و نگرش پیشگیری از جرم در دو سازمان یکسان نیست.نتیجه گیری: در سطح شناختی و فرهنگ سازمانی موانع جدی برای تحقق ماموریت پیشگیری از جرم وجود دارد که از مصادیق آن می توان به نداشتن سند همکاری و  برنامه مشترک بین دو سازمان اشاره کرد.

تعامل, قوه قضائیه, نیروی انتظامی, پیشگیری از جرم, آسیب شناسی