پیش بینی تاب آوری، اضطراب کرونا و امید به زندگی بر اساس هوش معنوی در دانش آموزان در شرایط اپیدمی کووید ۱۹

هدف از انجام پژوهش، پیش بینی تاب آوری، اضطراب کرونا و امید به زندگی بر اساس هوش معنوی در دانش آموزان در شرایط اپیدمی کووید ۱۹ بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه دو شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که از بین آن ها ۳۸۴ نفر با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران و با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. برای گردآوری و اندازه گیری متغیر ها پرسشنامه هوش معنوی (کینگ، ۲۰۰۸)، تاب آوری (کونور و دیویدسون، ۲۰۰۳)، اضطراب کرونا (علی پور و همکاران، ۱۳۹۹) و امید به زندگی (میلر و پاورز، ۱۹۸۸)، استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان تحلیل شدند. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد ابعاد تولید معنای شخصی و بسط حالت هشیاری به طور مستقیم تاب آوری را پیش بینی می کنند،. بر اساس یافته های پژوهش، نتیجه گرفته می شود هوش معنوی و ابعاد آن می توانند تاب آوری و امید به زندگی را در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه دو شهر شیراز پیش بینی کنند، همچنین هوش معنوی و ابعاد آن قادر نیستند اضطراب کرونا را در دانش آموزان پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، تاب آوری ، امید به زندگی ، اضطراب کرونا ، دانش آموزان