بررسی رابطه میزان تاب آوری و سطح اضطراب بیماری کرونا در دانش آموزان دختر دبیرستان نجمه شهرستان صالح آباد

با توجه به شیوع طولانی مدت بیماری کویید ۱۹ و اثرات منفی فراوانی که بر کلیه افراد جامعه تحمیل نموده است؛ این پژوهش با پیش فرض اینکه مهارت تاب آوری می تواند به عنوان یک عامل محافظت کننده و یاری دهنده در جهت کاهش اثرات جبران ناپذیر این اپیدمی موثر باشد به بررسی همبستگی میزان تاب آوری و اضطراب ناشی از ویروس کرونا می پردازد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دبیرستان شبانه روزی نجمه که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بوده و نمونه تصادفی شامل ۶۰ نفر از این دانش آموزان بود که به صورت مجازی در پژوهش شرکت کردند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل مقیاس اضطراب بیماری کرونا و مقیاس تاب آوری بود و تحلیل داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده رابطه همبستگی متوسط منفی بین میزان تاب آوری دانش آموزان و سطح اضطراب ناشی از بیماری کرونا تائید شد و در میان مولفه های مقیاس تاب آوری، زیرمقیاس پذیرش مثبت تغییرات و روابط ایمن رابطه معناداری با اضطراب ناشی از کرونا داشت. همچنین در میان مولفه های مربوط به مقیاس تاب آوری زیرمقیاس تاثیرات معنوی بالاترین میانگین را کسب کرد اما فاقد رابطه معنادار با مقیاس تاب آوری بود. درنتیجه تاب آوری به ویژه مولفه پذیرش مثبت و روابط ایمن در کاهش سطح اضطراب بیماری کرونا دانش آموزان تاثیرگذار بود.

کلیدواژه ها:

اضطراب کرونا ، تاب آوری ، دانش آموزان ، عاطفه منفی