بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی با تاکید بر خود آگاهی و ارتباط موثر بین فردی بر تغییر نگرش به مواد مخدر و افزایش سلامت روان در معتادین زندانی در زندان کامیاران

امروزه متاسفانه بیشتر از ۶۰ درصد از فضای زندان های کشور را معتادان و مجرمین مواد مخدر گرفته اند و هزینه و بار زیادی را از کشور (در بخش های گوناگون) صرف خود ساخته اند و همین امر در بروز ناامنی ها بی تاثیر نبوده و نیست . یکی از مهم ترین راه برد ها در پیشگیری از اعتیاد تغییر نگرش های مثبت و تثبیت نگرش های منفی نسبت به مصرف مواد مخدر می باشد. دلیل اصلی مطالعه نگرش ها این فرض می باشد که نگرش در بوجود آمدن رفتار نقش مهمی را ایفا می کند. مهارت های زندگی به معنی ساخت روابط بین فردی مناسب و موثر، انجام مسئولیت های اجتماعی ، انجام تصمیم گیری های صحیح ، حل تعارض ها و کشمکش ها بدون توجه کردن به اعمالی که به خود یا دیگران صدمه وارد می کند. جامعه آماری این پژوهش معتادین زندانی در زندان کامیاران می باشند که بصورت نمونه گیری تصادفی در دو گروه ۳۰ نفره کنترل و آزمایش تقسیم می شوند. آموزش مهارت های زندگی خودآگاهی و برقراری ارتباط موثر برای گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای اجرا خواهد شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل (۱) پروتکل آموزش مهارت های زندگی با تاکید بر خودآگاهی و ارتباط موثر بین فردا اداره زندان ها و همچنین (۲) سیاهه ی نگرش سنج نسبت به سوء مصرف مواد مخدر رحمتی ، (۳) پرسشنامه سلامت روانی (GHQ) می باشند. هدف پژوهش کنونی تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی با تاکید بر خودآگاهی و ارتباط موثر بین فردی بر تغییر نگرش به مواد مخدر و افزایش سلامت روان در معتادین زندانی می باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان دادند که بین آموزش مهارت های زندگی با تاکید بر خودآگاهی و ارتباط موثر بین فردی و تغییر نگرش به مواد مخدر و افزایش سلامت روان در معتادین زندانی رابطه معنادار وجود داشته و قابل تفسیر و تعمیم است .

کلیدواژه ها:

بین آموزش مهارت های زندگی ، خودآگاهی ، ارتباط موثر بین فردی ، تغییر نگرش به مواد مخدر ، سلامت روان