مروری معرفت شناختی بر نظریه تعلیم و تربیت انسان گرایانه

انسان گرایی به عنوان یک پارادایم اغلب به عنوان یک رویکرد جایگزین برای آموزش اعلام می شود. این پارادایم در واقع رویکردی است که در حوزه ادبیات و آموزش توسعه یافته است . هدف این پژوهش تعیین ارزشهای زیربنای معرفت شناسی نظریه تربیت انسانگرا است . معرفت شناسی عناصری است که انتزاعی یا ضمنی هستند. برای شناخت معرفت شناسی نظریه تربیت انسان گرایی ، این پژوهش به بررسی عناصر مفروضات، ارزشها و مدلهای اساسی این نظریه می پردازد. نتایج نشان می دهد که پیش فرضهای ترویج کننده نظریه شباهت هایی با مفروضات اساسی معرفت شناسی پدیدارشناختی دارند. انسانها را موجوداتی با آگاهی و آگاهی نسبت به کاری که انجام داده می بیند. بنابراین ، رفتار یا عمل هر انسانی به صورت هدفمند انجام می شود. در نظریه تعلیم و تربیت انسان گرایانه ، معناداری و سودمندی فرآیند یادگیری توسط یادگیرنده تعیین می شود نه مربی . به همین دلیل ، طراحی و روش های یادگیری باید توسط شرکت کنندگان بر اساس نیازهای فراگیران توسعه یابد. بنابراین ، این نظریه مدلی برای یک فرآیند یادگیری فردی ارائه نمی دهد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که نظریه تربیت اومانیسم ریشه در معرفت شناسی پدیدارشناسی دارد.

کلیدواژه ها:

انسان گرایی ، تربیت ، معرفت شناسی ، پدیدارشناسی