بررسی نقش نگرش تحصیلی معلمان بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزانمقطع متوسطه شهر اردبیل

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش نگرش تحصیلی معلمان بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اردبیل انجام شد. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ می باشد که تعداد این دانش آموزان ۱۰۲۳۵ نفر می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس نمونه ای به حجم ۳۸۰ نفر با استفاده از جدول مورگان پیشنهاد شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه نگرش تحصیلی اکبری (۱۳۸۳)، پرسشنامه پیشرفت تحصیلی صالحی (۱۳۹۴) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی میجلی و همکاران (۲۰۰۰) استفاده شد. برای بررسی روایی پرسشنامه ها از نظر اساتید و متخصصان استفاده و پایایی آن ها با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد که بین۰/۷۰ تا۰/۸۳ بدست آمده است. به منظور بررسی روابط بین متغیرها از روش رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج آزمون فرضیات نشان داد که، با توجه به مقدار R۲ تعدیل شده، نگرش تحصیلی، مجموعه ۲۴ درصد از واریانس نمرات پیشرفت تحصیلی را تبیین می کنند. همچنین نگرش تحصیلی معلمان، مجموعه۳۴/۸درصد از واریانس نمرات خودکارآمدی تحصیلی را تبیین می کنند. وزارت آموزش و پرورش در استخدام معلمان نسبت به شناسایی معلمان با درجه خودکارآمدی بالاتر اقدام نماید. با توجه به رابطه بین انگیزش پیشرفت و نگرش با پیشرفت تحصیلی نیز توصیه می شود تا به فعالیت هایی که به طور طبیعی مورد علاقه دانش آموزان است، توجه شود. میان موضوعات و فعالیت های برنامه درسی و علایق کنونی دانش آموزان ارتباط برقرار شود. در کلاس های درس بر پاداش های بیرونی (مانند نمره) کمتر تاکید شده، به جای نمره دادن، شایستگی ها و مهارت های دانش آموزان مورد توجه باشد.

کلیدواژه ها:

نگرش تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانش آموزان ، معلمان.