تحلیلی بر روابط روستا –شهری وانگیزش مهاجرت در ایران

ت وزیع وپراکندگی جمعیت ،به چگونگی توزیع امکانات بستگی دارد .توزیع وتراکم جمعیت به دلیل اثرگذاری در دیگر ویژگیهای جمعیت ووابستگی مهمی که به ویژگیهای کلی محل دارد دارای اهمیت است.برنامه ریزان می توانند با توزیع مناسب امکانات ،پراکندگی جمعیت را متعادلتر سازندودرنتیجه به توسعه پایدار دست یابند .هدف این مقاله ،بررسی ساختارهای مهاجرتی و ارتباط آن با توزیع توسعه یافتگی در سطح کشور میباشد.نتایج بدست بیانگر این واقعیت است که توزیع جمعیت در کشور ما ،متناسب با با تمرکز توسعه صورت نگرفته است چنانکه دریافتیم در کلانشهرهایی چون تهران-خوزستان-اصفهان- خوزستان –خراسان میزان نرخ خالص مهاجرتی بیشتر، در نتیجه میزان جمعیت شهرنشینی آنها نیز روبه فزونی می باشد،که اغلب این افزایش جمعیت مدیون مهاجرتهای صورت گرفته به دلیل علل رانشی موجود در مناطق شهری کوچک ومتوسط وعوامل جاذبه شهری(من جمله عدم تعادلهای درآمدی به نفع مناطق کلانشهری) می باشد. روش تحقیق در این پژوهش اسنادی-کتابخانه ای است وبه کارهای آماری انتشار یافته توسط مرکزآمار ایران استناد شده است

کلیدواژه ها:

نابرابری ، توسعه ، انگیزش مهاجرت ، ایران