مطالعه تطبیقی حق شفعه در حقوق مدنی ایران

در این مقاله به مطالعه تطبیقی حق شفعه در حقوق مدنی ایران پرداخته شده است. اخذ به شفعه یکی از اسباب قهری تملک در حقوق مدنی ایران است که در معاملات غیرمنقول و با تحقق شرایط قانونی امکان توسل به آن برای شفیع فراهم می شود.به سوال پژوهش چنین است که: حق شفعه در حقوق مدنی ایران چگونه بوده و دارای چه مراحلی است.؟ به نظر می رسدحق شفعه یکی از اسباب مالکیت قهری در حقوق مدنی ایران جهت جلوگیری از ورود زیان احتمالی می باشد. بنابراین در حقوق مدنی ایران دارای مرحله ایجاد حق، مرحله اخذ به شفعه و زوال می باشد، که با شرایطی به اجرا در می آید. روش این پژوهش نظری و روش گردآوری اطلاعات شامل، کلیه کتب و مجلات مربوط به موضوع، روزنامه ها و آرشیوها و سایت هایاینترنتی می باشد. ابزار گردآروی اطلاعات براساس فیش برداری، استفاده از بانک های اطلاعاتی و شبکه های کامپیوتری است. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد. هدف از این پژوهش شناخت، ارزیابی و تبیینحق شفعه در حقوق مدنی و فقه اسلامی می باشد. یافته های تحقیق نشان می دهد که حق شفعه در زمره حقوق مالی بوده و به صورت قهری و اختیار قابل انتقال است. اما در حوزه انتقال مالکیت ارادی با محدودیتی روبرو هستیم که حق شفعه وابسته به اصل ملکیت مال غیرمنقول است به صورت تبعی منتقل می گردد و به صورت مجزا و مستقل می توان به دیگری منتقل کرد. نتایج تحقیق نشان می دهد که حق شفعه در حقوق دارای دارای شرایط و احکامی است تا به صورت قانونی و شرعی به شفیع منتقل شود.

کلیدواژه ها:

حق ، شفعه ، حقوق مدنی ، مالکیت ، شریک.