شناسایی مولفه های توسعه فرهنگی در سیاستگذاری اجتماعی جمهوری اسلامی ایران

تاکید بر اجرای سیاست های فرهنگی ایرانی اسلامی سبب شده تا نتوان به مقایسه و ارزیابی فرهنگ پذیری سیاسی در جامعه اقدام نمود. این پژوهش با هدف شناسایی مولفه های توسعه فرهنگی صورت گرفت. این مطالعه یک پژوهش کیفی از نوع گراندد تئوری است و جامعه پژوهش را ۱۰ نفر از خبرگان صاحب نظر در زمینه توسعه فرهنگی تشکیل می دهد. در گام بعدی با روش سلسله مراتبی (AHP) وزن دهی و رتبه بندی شاخص ها صورت پذیرفت. پرسشنامه تنظیم و توزیع و جمع اوری شده است. بخش کمی این پژوهش بر اساس مدل کرجسی و مورگان در جامعه کارشناسان فرهنگی متشکل از ۲۹۸ نفر از مدیران مراکز اجرا گردید. تحلیل یافته های حاصل از مصاحبه نشان داد که مولفه های اساسی مراکز فرهنگی شامل دینی و مذهبی، اشتغال، ملی وبومی ، پوشش ، سلامت ، پژوهش، سبک زندگی ، تکنولوژی وارتباطات می باشد. نتایج پزوهش به روش سلسله مراتبی ( AHP ) نشان می دهد که شاخص دینی و مذهبی اولویت اول و شاخص های ملی و بومی،پوشش،سبک زندگی، سلامت، پژوهش، تکنولوژی و ارتباطات، نرخ ناسازگاری اولویت دوم تا هشتم بوده است. ضمنا میانگین هر یک از شاخص ها نشان می دهد که شاخص های پوشش، دینی و مذهبی، پژوهش،سلامت،اشتغال، تکنولوزی،سبک زندگی و شاخص ملی و بومی به ترتیب بالاترین میانگین ها را داشته اند که این نتایج حاکی از وجود شکاف بین مدیران و تصمیم گیران مراکز اموزشی و مجریان می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه فرهنگی ، سیاستگذاری اجتماعی ، اولویت بندی شاخص ها ، تحلیل داده بنیاد