مالکیت زمانی (تایم شرینگ) در حقوق ایران و انگلیس
- سال انتشار: 1401
- محل انتشار: فصلنامه جامعه شناسی سیاسی ایران، دوره: 5، شماره: 6
- کد COI اختصاصی: JR_JOU-5-6_022
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 237
نویسندگان
کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه شیراز
عضو هیات علمی گروه حقوق دانشگاه پیام نور زنجان
گروه حقوق ، دانشگاه علمی کاربردی نیروی انتظامی بوشهر
کارشناسی حقوق، دانشگاه پیام نور استان بوشهر، واحد برازجان
چکیده
مالکیت زمانی یکی از تاسیسات حقوقی جدید می باشد که سده اخیر نیز وارد حقوق ایران شده است. گرچه این نوع از مالکیت به نوعی در فقه از زمان های قدیم در قالب عقد مشاعی وجود داشت ولی تفاوت هایی با تایم شرینگ امروزی که در حقوق انگلیس تجلی یافته است، وجود دارد. در حقوق انگلیس مالکیت زمانی یا تایم شرینگ به دو شیوه مشاعی و مشتکر وارد قانون این کشور شده است که در زمینه مشاعی بودن دارای ماهیت نسبی یکسان با حقوق ایران می باشد. با در نظر داشتن این نهاد حقوقی در دو کشور یاده شده، سعی داریم به صورت تحلیلی – توصیفی به بررسی این موضوع در حقوق ایران و انگلیس و مشخص کردن نکات مشابه و اختلاف آن در حقوق دو کشور بپردازیم. نتایج تحقیق نشان می دهد که درحقوق انگلیس مالکیت در تایم شرینگ به صورت تام و مطلق می باشد، در حالی که در ایران به صورت مشاعی مالکیت ایجاد می شود.کلیدواژه ها
مالکیت زمانی (تایم شرینگ) , ایران , انگلیس , مالکیت مشاعی , , مالکیت مشترکاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.