اثر استفاده از منابع اوره آهسته رهش بر قابلیت هضم مواد مغذی و عملکرد رشد بره های پرواری تغذیه شده با جیره ی حاوی مواد علوفه ای کم کیفیت

آزمایش حاضر با هدف بررسی اثرات استفاده از دو منبع اوره آهسته رهش و مقایسه ی آنها با جیره های فاقد اوره یا حاوی اوره معمولی در بره های پرواری تغذیه شده با مواد علوفه ای کم کیفیت انجام شد. چهار تیمار آزمایشی شامل ۱) تیمار شاهد (فاقد اوره)، تیمار ۲) ۸/۱ درصد اوره آهسته­رهش با نام تجاری اسلوژن، تیمار ۳) ۶۹/۱ درصد اوره آهسته­رهش اپتی­ژن و تیمار ۴) ۶/۱ درصد اوره معمولی بود. از ۲۴ راس بره نر عربی با میانگین وزن ۶۵/۲۵ کیلوگرم و سن ۵ ماه استفاده شد. در مقایسه با گروه شاهد، استفاده از منابع اوره ی آهسته رهش، تاثیری بر مقدار مصرف خوراک و درصد قابلیت هضم ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و ماده آلی نداشت. قابلیت هضم پروتئین خام در تیمار شاهد بیشترین و در تیمار حاوی اوره معمولی کم ترین مقدار بود (۰۵/۰P<) و شاهد با تیمار اسلوژن تفاوت نداشت. عملکرد رشد و پروار بره ها در کل دوره شامل وزن نهایی، میانگین افزایش وزن روزانه، کل افزایش وزن زنده ، ضریب تبدیل و بازده خوراک تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر غلظت نیتروژن آمونیاکی، اسیدهای چرب فرار، جمعیت پروتوزوآ، pH شکمبه و فراسنجه های خونی نظیر غلظت گلوکز و نیتروژن اوره ای نداشت. جیره های حاوی اسلوژن و اوره معمولی، سود مناسب تری نسبت به جیره شاهد داشتند. در کل یافته های آزمایش نشان داد که در شرایط آزمایش حاضر، نتایج تیمارهای حاوی منابع نیتروژن غیر پروتئینی با منابع پروتئینی (جیره شاهد) قابل رقابت بود. از طرفی تفاوت آشکاری بین دو منبع حاوی اوره آهسته رهش با یکدیگر، با جیره ی شاهد و با اوره معمولی مشاهده نشد؛ اما اسلوژن عملکرد مناسب تری داشت. بنابراین، می توان از منابع نیتروژن غیر­پروتئینی به عنوان جایگزینی برای بخشی از منابع پروتئین جیره ی بره های پروار استفاده کرد تا در نهایت هزینه تولید کاهش داده شود.

کلیدواژه ها:

ارزش اقتصادی جیره ، اوره آهسته رهش ، اوره معمولی ، اسیدهای چرب فرار