تنوع ژنتیکی Avicennia marina در اکوسیستم های ساحلی جنوب ایران با استفاده از نشانگرهای مولکولی و ریخت شناسی

جنگل های مانگرو ایران زیستگاه های ساحلی درختان حرا در منطقه جنوب غربی آسیا هستند. آگاهی از تنوع ژنتیکی جنگل های مانگرو اطلاعات ارزشمندی را جهت جلوگیری از فرسایش ژنتیکی در خزانه ژنی این اکوسیستم های گیاهی و حفاظت از آنها فراهم می نماید. هدف تحقیق، بررسی تنوع ژنتیکی در جنگل های مانگرو چهار منطقه ساحلی جنوبی ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره و ویژگی های ریخت شناسی می باشد. تجزیه خوشه ای داده های مولکولی با استفاده از الگوریتم Neighbor joining تعداد ۶۰ درخت نمونه برداری شده از مناطق ساحلی مختلف را در چهار گروه دسته بندی نمود. تجزیه واریانس مولکولی داده ها نشان داد سهم عمده واریانس کل (%۷۷) مربوط به تنوع درون جمعیت ها می باشد. بیشترین مقدار تعداد آلل موثر، شاخص تنوع شانون و میزان هتروزیگوسی برای جمعیت قشم به دست آمد که نشان داد این جمعیت دارای بیشترین تنوع ژنتیکی در بین جمعیت های مورد بررسی است. نتایج ارزیابی های ریخت شناسی درختان نشان داد که از نظر صفات ارتفاع، قطر برابر سینه و قطر یقه درختان و همچنین اندازه برگ، قطر ریشه های هوایی و طول این ریشه ها تفاوت معنی داری بین نمونه های گیاهی چهار منطقه وجود دارد. نتایج این تحقیق اطلاعات مفیدی در زمینه تنوع ژنتیکی جنگل های مانگرو ایران فراهم نمود که می تواند در مطالعات تکاملی و برنامه های حفاظت از این اکوسیستم های گیاهی با ارزش مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Genetic diversity ، Costal habitat ، Mangrove ، Morphology ، Molecular marker ، تنوع ژنتیکی ، ریخت شناسی ، زیستگاه ساحلی ، مانگرو ، نشانگر مولکولی